بررسی اثر تزریقی فرمالدیید بر ساختار بافتی بیضه در موش سوری

روش بررسی: در این تحقیق تجربی-کیفی، 30 سر موش سوری پس از تعیین ورن به چهار گروه مداخله تجربی و یک گروه شاهد (کنترل) تقسیم شدند. در این مطالعه، فرمالدیید با دوزهای مختلف به مدت 40 روز به روش داخل صفاقی (ip) مورد استفاده قرار گرفت. جهت تهیه نمونه های بافتی قبل از بیهوش نمودن، موش ها را وزن کرده و پس از خارج نمودن بیضه ها و انجام مراحل بافتی و رنگ آمیزی به روش h&e، مقاطع تهیه شده از بافت بیضه بوسیله میکروسکوپ نوری مورد مطالعه قرار گرفت.

یافته ها: در مقایسه گروه های تجربی با گروه شاهد، نامنظمی در برخی از لوله های اسپرم ساز، بهم خوردگی نظم سلولی، کاهش تراکم سلول های اسپرم ساز، افزایش فاصله بین لوله های اسپرم ساز، نامنظمی در بافت بینابینی بین لوله ها، بیرنگی و واکوئله شدن سیتوپلاسم سلول های لیدیگ و ضخیم شدگی غشاء پایه اپیتلیوم اسپرماتوژنیک مشاهده گردید. همچنین تفاوت وزن اولیه و ثانویه موش ها، در مقایسه گروه های تجربی با گروه شاهد اختلاف معنی داری را نشان داد.

نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که فرمالدیید تزریقی، علاوه بر کاهش وزن بدن می تواند موجب تغییراتی در بافت بیضه و احتمالا افزایش عقیمی گردد.