از آرمان شهر فلسفی تا آرمان شهر توسعه ای (رویکرد و گذار معرفت شناختی از ایده ی فلسفی آرمان شهر به گفتمان تمدنی شهر)

-«آرمان شهر» سودای تاریخی بشر از هنگامی است که افزون برهویت روان شناختی- فردی، برای خویش هویتی جمعی نیز خودآگاه شده و بسته به بردی که برای بردار وجودی خویش تعریف می کرده است، در پی شهر آرمانی خویش نیز بوده است.

2- "ایده آرمان شهر" جای در اندیشه ی سنت گرای فلسفه سیاسی (کمال مطلوب سیاسی اجتماعی تحقق ناپذیری که واقعیت ها، طبیعت انسان، و شرایط زندگی در آن ملحوظ نشده اند) دارد که پس از یک گذار معرفت شناسانه و بر بنیان اندیشه ی ترقی the idea of progress در فضای نظام اندیشه  حیات برگزیده می تواند از خلال پروژه ی تحقیق و توسعه ی جامعه ی انسانی، رکن تحلیل وضع مطلوب(normative research)  جامعه ی شهری قلمداد شده؛ و وارد فرآیند مدیریت توسعه ی شهری معاصر شود.

3- گفتمان آرمان شهر در جهان ایرانی-اسلامی پس از تجربه ی بنیان گذاری کوتاه آغازین نبوی  علوی آن و پس از قرائت فلسفی در عصر زرین اول تمدنی با برخی اندیشمندان چونان ابونصر محمد فارابی و قرائت ترقی گرای عصر زرین دوم تمدنی با مکتب تمدنی اصفهان، در این اقلیم تمدنی هیچگاه سامان توسعه ای و عینی نیافته است و اکنون نیز که سکه ی رایج، مدرنیسم شهری است، شهر بیش و کم، ترجمه ی پر اگماتیستی شهر بحران زده ی غربی، دیده می شود.

4- پرسش محوری این تحقیق، چیستی درون تمدنی اندیشه ی آرمان شهر، علل و دلایل عدم پرداخت جامع نگر اندیشه آرمان شهر و عدم گذار از قرائت فلسفی و ناکجاآبادی آن به الگوهای راهنمای عمل توسعه ای و تحقق سامانه ی تمدنی آن و راهبردهای تحقق توسعه ای-تمدنی آرمان شهر نبوی-علوی در تعامل با گفتمان معاصر توسعه ای و اوصاف شهر در جهان جدید است.

5- جامعه ی ایرانی در دوره ی گذار خویش به فضای تمدنی جدید، به تدریج به ضرورت آن گذار معرفت شناسانه و بازخوانی بنیان اندیشه نظام اجتماعی خویش رسیده است، در این خاستگاه تازه می تواند با گذار نقدی از تاریخ اندیشه جهان ایران  اسلامی و اندیشه ی جهانی آرمان شهر، بر بنیان اندیشه ی ترقی بازخوانی شده و به ویژه متکی بر تجربه های درون زایی چونان مکتب تمدنی اصفهان و همپای تحلیل پیچیدگی جوامع شهری به خصوص شهرهای معاصر و به موازات مطالعه نقدی تجربه فکر ترقی در اقلیم های به سامان رسیده ی روشمند، به تناسب قرآئت خویش، به بازخوانی اندیشه ی ایرانشهری پرداخته و بر بنیان منابع هویت خویش به ویژه گفتمان نبوی-علوی شهر، به بازپرداخت نظریه ی تحقیق و توسعه شهر همت گماشته و با گذار از ایده ی وضع مطلوب، عرصه ی اصلی حضور را فرآیند برنامه ریزی راهبردی توسعه ی شهری دریافته و عملی کند. عرصه مدیریت راهبردی، حلقه ی واسطه ایده ی آرمان شهر ناکجاآبادی با عینیت وا افتاده شهر معاصر ایرانی از گفتمان نبوی-علوی تغییر در معیار جهانی، است.

6- مجال کوتاه این مقاله، در پاسخ به پرسش راهبردی چگونگی گذار از ذهنیت آرمان شهر به عینیت آن، اجازت ورود ابتدایی به چهار نکته را می بخشد:

1- چیستی مفهوم آرمان شهر با لحاظ تعریف ساختی شهر

2- بنیان معرفت شناسانه اندیشه ی آرمان شهر

3- اندیشه ی در گذار آرمان شهر در جهان ایرانی-اسلامی

4- مدخلی بر الگوی آرمان شهر توسعه ای