تأثیر طرح توانمندسازی پرستاران در مقابله با تنش های شغلی در مراکز آموزشی- درمانی قدس و بوعلی سینای قزوین

زمینه: تنش های شغلی یکی از مباحث مهم و مورد مطالعه در رفتار سازمانی است که می تواند برای کارکنان اثرات مخرب فیزیولوژیکی و روان شناختی در پی داشته باشد و بر تندرستی آنان اثر سوء بگذارد.

هدف: مطالعه به منظور تعیین اثر اجرای طرح توانمند سازی پرستاران در مقابله با تنش های شغلی در مراکز آموزشی-درمانی قدس و بوعلی سینای قزوین انجام گرفت.

مواد و روش ها: این مطالعه به روش مداخله ای و با استفاده از مدل آزمایشی کلاسیک بر روی 78 نفر از پرستاران شاغل در مراکز آموزشی-درمانی قدس و بو علی سینای قزوین در سال 1384 انجام شد. نمونه گیری به روش تصادفی ساده از بین پرستاران هر دو مرکز انجام شد. داده ها با استفاده از پرسش نامه ای مشتمل بر دو بخش خصوصیات دموگرافیک و حرفه ای و بیست سؤال با مقیاس لیکرت درباره تنش شغلی، جمع آوری شدند. داده های قبل و بعد از مداخله با استفاده از آزمون تی زوج مورد تجزیه و تحلیل شدند.

یافته ها: میزان تنش شغلی قبل از مداخله 43.6±3.4 بود که پس از آموزش روش های مقابله با تنش به 38.3±3.2 کاهش یافت و این اختلاف از نظر آماری معنی دار بود (p<0.001).

نتیجه گیری: آموزش روش های مدیریت تنش و مقابله با آن می تواند به پرستاران کمک کند تا هنگام مواجهه با موقعیت های تنش زای شغلی از مهارت های فراگرفته شده استفاده نمایند و ضمن کاستن از تأثیر سوء آن بر سلامت جسمی و روانی، وظایف حرفه ای خود را به نحو کارآمدتری انجام دهند.