تأثیر کمیت و کیفیت در مدیریت مصرف آب زیرزمینی دشت خویس جهت مصارف کشاورزی

آب زیرزمینی به عنوان یک منبع تجدیدپذیر و قابل دسترس همواره در بسیاری از مناطق خصوصا مناطق خشک و نیمه خشک مورد توجه بوده است. برنامه ریزی مدیریتی برای استفاده از منابع آب زیرزمینی بیش از هرچیز نیازمند آگاهی از وضعیت کمی و کیفی آن است. دشت خویس که یکی از دشت های استان خوزستان است، به منظور رفع نیاز آب کشاورزی خود وابستگی زیادی به آب زیرزمینی دارد. در این تحقیق نقش کمیت و کیفیت آب زیرزمینی به عنوان دو پارامتر مهم کنترل کننده مقدار و محل پمپاژ از آبخوان دشت خویس بررسی گردید. برای این منظور نقشه های سطح ایستابی و نقشه های کیفی آب زیرزمینی براساس طبقه بندی ویلکاکس برای یک دوره خشک و یک دوره تر رسم و مقایسه گردیدند. نتایج نشان می دهد تغذیه مناسب دشت از سازند کنگلومرای بختیاری باعث شده است که با وجود تعداد زیاد چاه های بهره برداری موجود، آبخوان در همه زمان ها از نظر کمی پاسخ گوی تقاضا برای پمپاژ باشد. از طرف دیگر به علت وجود سازندهایی با لیتولوژی نامناسب، در بسیاری از قسمت های شرقی و مرکزی دشت، با مشکل غلظت بالای شوری آب زیرزمینی مواجه هستیم که بهره برداری از آبخوان را در مناطق مذکور محدود نموده است.