بررسی وضعیت تجویز پیشگیرانه ی آنتی بیوتیک در اعمال جراحی بیمارستان های تابع دانشگاه علوم پزشکی شیراز-1383

مواد و روش ها: یک نمونه ی تصادفی شامل 760 بیمار از بخش های مختلف جراحی (گوارش و عمومی، ارولوژی، ارتوپدی، گوش و حلق و بینی، جراحی اعصاب، جراحی قلب و جراحی زنان و زایمان) از شش بیمارستان تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی شیراز انتخاب شدند. در مورد شاخصه هایی مانند تجویز آنتی بیوتیک یا عدم آن، انتخاب نوع آنتی بیوتیک، زمان شروع، طول مدت ادامه ی تجویز و راه تجویز اگر دقیقا مانند دستورالعمل رفتار شده بود، همخوان در نظر گرفته شدند. در پایان همخوانی کلی با تعریف وجود همخوانی در تمام موارد پیش گفت محاسبه گردید و نتایج با استفاده از آمار توصیفی و شاخص های مرکزی و پراکندگی ارایه شد.

نتایج: میانگین سن بیماران 37.9 سال (انحراف معیار 21.5) و 55% آنها مرد بودند. طبق دستورالعمل کشوری 623 نفر از بیماران (82%) بر اساس نوع عمل جراحی انجام شده برایش ان، باید آنتی بیوتیک پیشگیرانه دریافت می کردند و در مورد بقیه نیازی به این کار نبود. اقدام به تجویز آنتی بیوتیک پیشگیرانه یا عدم آن در 82.1% موارد با دستورالعمل هم خوانی داشت. 2.9% همخوانی در انتخاب نوع آنتی بیوتیک، 55% در مورد زمان شروع تجویز و 30.7% در مورد راه تجویز آنتی بیوتیک همخوانی مشاهده شد. اما هم خوانی در طول مدت ادامه ی آنتی بیوتیک و نیز همخوانی کلی در هیچکدام از بیماران وجود نداشت.

نتیجه گیری: آنتی بیوتیک ها در اعمال جراحی در بیمارستان های آموزشی شیراز به صورت بیش از حد و غیر ضروری مورد استفاده قرار می گیرند و اقدامات مداخله ای به منظور بهبود وضعیت تجویز آنها ضروری می باشد تا هم به شکل موثرتری از عفونت محل جراحی و عواقب آن جلوگیری شود و هم از عوارض خطرناک تر ناشی از مصرف نادرست آنتی بیوتیک ها کاسته شود.