تاثیر عصاره آبی گیاه زعفران (crocus sativus) بر درد مزمن ناشی از آزمون فرمالین در موش های کوچک آزمایشگاهی ماده

اهداف: در این مطالعه، اثر ضددرد عصاره آبی کلاله گل زعفران (crocus sativus) و نیز تداخل احتمالی آن با مکانیزم های درگیر در کاهش درد در موش های کوچک آزمایشگاهی ماده نژاد n-mari در محدوده وزنی 25-20 گرم بررسی شد.

مواد و روش ها: این مطالعه با استفاده از آزمون فرمالین انجام شد. داروهای مورد استفاده، 30 دقیقه قبل از شروع تجویز فرمالین 2% به کف پای حیوانات مورد استفاده قرار گرفتند. پس از تزریق فرمالین، پاسخ حیوانات برای مدت زمان 60 دقیقه در فواصل 5 دقیقه ای توسط ناظر ثبت شد.

یافته ها: تجویز مورفین (mg/kg 10, 5, 1) سبب کاهش پاسخ حیوانات به فرمالین در فاز حاد و همچنین فاز مزمن شد. اثربخشی مورفین در فاز حاد وابسته به دوز و در فاز مزمن غیروابسته به دوز بود. تجویز عصاره گل زعفران (mg/kg 100, 50, 10) نیز سبب بروز بی دردی در حیوانات در فاز مزمن شد. تجویز نالوکسان (mg/kg 4, 2, 1) نتوانست اثربخشی عصاره زعفران در کاهش درد ناشی از فرمالین در فاز مزمن را مهار یا تقویت کند. تجویز دکسترومتورفان (mg/kg 20) باعث تقویت اثرات عصاره زعفران در فاز مزمن شد. استفاده از داروی (mg/kg 10) l-name باعث تقویت اثربخشی عصاره زعفران شد، در حالی که تجویز ایندومتاسین (mg/kg 2.5) نتوانست تاثیر دوز بی اثر زعفران (mg/kg 2.5) را تقویت نماید.

نتیجه گیری: عصاره آبی زعفران تاثیر خود بر کاهش فاز مزمن در ناشی از تزریق فرمالین در موش های ماده را با مهار احتمالی مسیرهای وابسته به گیرنده های nmda و نیتریک اکساید انجام می دهد.