مقایسه اثرات درمانی فیس ماسک با و بدون استفاده از پیچ اکسپانشن در ایجاد تغییرات اسکلتی- دندانی در cl iii

زمینه و هدف: یکی از روش های درمانی برای بیماران cl iii اسلتال، پروترکشن ارتوپدیک فک بالا می باشد که درمان موثری برای کودکان دارای نقص رشدی فک بالا در دوره دندانی مختلط می باشد. اکسپانشن فک بالا معمولا در بیماران cl iii مورد نیاز می باشد، ولی برخی بیماران مشکل تنگی عرضی فک بالا ندارند، هدف از این مطالعه مقایسه اثرات درمانی فیس ماسک با و بدون استفاده از پیچ اکسپانشن در ایجاد تغییرات اسکلتی- دندانی در cl iii می باشد.

روش بررسی: در این مطالعه قبل و بعد، بیست بیمار cl iii انتخاب و از آنها رادیوگرافی لترال سفالومتری تهیه شد. نمونه ها در دو گروه مساوی b, a قرار گرفتند. برای گروه a، اکسپانشن آهسته فک بالا به همراه فیس ماسک (face mask) و برای گروهb ، تنها به کار برده شد. در پایان درمان مجددا از کلیه افراد رادیوگرافی سفالومتری تهیه گردید. با اندازه گیری شاخص ها، متوسط تغییرات اندازه و موقعیت فک بالا و پایین و تغییرات دندانی در طول دوره درمان در هر گروه اندازه گیری شد. جهت مقایسه بین نتایج قبل و بعد از درمان هر گروه از آنالیز paired sample t test و برای مقایسه بین نتایج درمانی دو گروه از آنالیز کوواریانس استفاده شد.

یافته ها: اصلاح اورجت و ایجاد رابطه cl i ولرها از نتایج درمان فیس ماسک بدون استفاده از اکسپانشن فک بالا بود. حرکت رو به جلو و افزایش طول فک بالا، اصلاح ناهنجاریهای اسکلتال بیمار بدون ایجاد چرخش فکین و نیز اصلاح اورجت از نتایج درمان فیس ماسک به همراه استفاده از اکسپانشن فک بالا بود. تفاوت معنی داری در نتایج درمان استفاده یا عدم استفاده از اکسپانشن آهسته فک بالادیده نشد.

نتیجه گیری: فیس ماسک درمان ایده آلی است که در زمان مناسب اثر قابل ملاحظه ای در بهبود قدامی خلفی فک بالا در بیماران cl iii دارد و حتی در صورت عدم نیاز به اکسپانشن نیز قابل انجام و موثر می باشد.