بررسی تأثیر مواد آنتی اکسیدان بر روی استحکام برشی باند کامپوزیت با مینای بلیچ شده

زمینه و هدف: با وجود استفاده از روشهای سریع بلیچینگ دندانپزشکان ناچارند درمانهای ترمیمی را به دلیل افت استحکام باند پس از استفاده از مواد اکسید کننده به تعویق بیندازند. استفاده از مواد آنتی اکسیدان می تواند به عنوان راه حلی برای این مشکل مورد بررسی قرار گیرد. این مطالعه به منظور بررسی اثر ماده آنتی اکسیدان سولفیت سدیم در مقایسه با ماده شناخته شده اسکوربات سدیم بر روی استحکام باند کامپوزیت با مینای بلیچ شده صورت گرفت.

روش بررسی: این مطالعه به روش تجربی در ده گروه آزمایشی بر روی صد دندان پر یمولر سالم انسانی انجام شد (ده دندان در هر گروه). گروههای آزمایشی از نظر استفاده از ماده بلیچینگ و مدت زمان نگهداری نمونه ها پس از باندینگ به دو بخش اصلی تقسیم شدند. در بخش اول از کارباماید پراکساید (opalescens quick) %35 به مدت سی دقیقه جهت بلیچینگ استفاده شد و در بخش دوم از کارباماید پراکساید (opalescense regular) %15 به مدت شش روز "هر روز شش ساعت" جهت بلیچینگ استفاده گردید. گروههای آزمایشی در هر بخش به شرح زیر بود:

1: باندینگ بدون بلیچینگ (کنترل)

2: بلیچینگ-باندینگ

3: بلیچینگ- اسکوربات سدیم- باندینگ

4: بلیچینگ- سولفیت سدیم- باندینگ

5: بلیچینگ- وقفه سه هفت های- باندینگ

دندانها پس از سیکل های حرارتی متناوب (هزار سیکل بین 5-55 درجه سانتی گراد) و یک هفته نگهداری در دمای محیط و آب مورد سنجش استحکام باند قرار گرفتند. نتایج به دست آمده از طریق آزمونهای kolmogorov-smirnov و آنالیز واریانس یک سویه scheffe, (anova) با یکدیگر مقایسه شدند.

یافته ها: نتایج حاصل از بررسی آماری نشان داد که استفاده از اسکوربات سدیم و سولفیت سدیم پس از بلیچینگ با کارباماید پراکساید موجب بهبود استحکام باند در حد گروه شاهد می گردد.

نتیجه گیری: استفاده از اسکوربات سدیم و سولفیت سدیم به عنوان آنتی اکسیدان می تواند موجب بهبود استحکام باند با مینا در حد مینای بلیچ نشده گردد.