مقایسه غلظت اسید اوریک و ظرفیت آنتی اکسیدانی پلاسما در افراد جوان سیگاری و غیرسیگاری

زمینه و هدف: افراد سیگاری در معرض مقادیر توجهی از عوامل اکسیدکننده می باشند. بیشتر مطالعات در مورد اثر سیگار روی پدیده آسیب اکسیداتیو و تغییرات آنتی اکسیدان پلاسما، در افراد مسن و با سابقه طولانی از مصرف سیگار بوده و در افراد جوان گزارشات کمی موجود است. مطالعه حاضر به منظور بررسی غلظت اسیداوریک و ظرفیت آنتی اکسیدانی پلاسما در افراد جوان سیگاری و مقایسه آن با افراد جوان غیرسیگاری انجام شد.

روش تحقیق: در این مطالعه تحلیلی-مقایسه ای، 23 فرد سیگاری با سابقه مصرف روزانه حداقل 10 نخ سیگار به مدت حداقل 5 سال و 21 نفر غیرسیگاری، با سن کمتر از 40 سال، به طور اختیاری وارد مطالعه شدند. هیچ یک از افراد مورد مطالعه، بیماری عمومی نداشتند و از افرادی بودند که جهت غربالگری مراجعه کرده بودند. نمونه خون ناشتا قبل از مصرف اولین سیگار گرفته شد. پلاسمای نمونه جدا و در حرارت زیر 60 درجه برای آزمایشات بعدی نگهداری شد. در این مطالعه اسید اوریک با روشن آنزیماتیک اندازه گیری گردید. روش های اصلی برای ارزیابی آسیب اکسیداتیو شامل روش ferric reducing/antioxidant power (frap) برای اندازه گیری قدرت آنتی اکسیدانی تام پلاسما، واکنش المن برای اندازه گیری گروه های تیول و غلظت 2,2-diphenyl-1-picrylhydrazyl (dpph) برای تعیین درصد خاصیت خنثی کنندگی رادیکال های آزاد پلاسما بودند.

یافته ها: غلظت اسید اوریک (mg/dl) در افراد سیگاری 1.7±4.52 و در افراد غیرسیگاری 1.5±6.3 بود (p=0.001). مقادیر ظرفیت تام آنتی اکسیدانی پلاسما (μmol/l) که با سنجش frap تعیین گردید، در افراد سیگاری 214.4±980.7 و در افراد غیرسیگاری 156.9±997.4 بود (p=0.75). سنجش پراکسی رادیکال ها به کمک اندازه گیری dpph در افراد سیگاری 1.4±12.6% و در افراد غیرسیگاری 2.2±15.3% بود (p=0.37). در افراد سیگاری، سطح گروه های تیول 281.1±60.9 (mmol/l) و در افراد غیرسیگاری 57.8±256.5 بود (p=0.17).

نتیجه گیری: با توجه به نقش سیگار در ایجاد آسیب اکسیداتیو و بیماری های قلبی عروقی، می توان بررسی غلظت اسید اوریک را به عنوان یک نشانگر ساده و قابل اندازه گیری در شناسایی افراد جوان سیگاری در معرض خطر آسیب اکسیداتیو مورد استفاده قرار داد.