تأثیر الگوی توانمندسازی خانواده- محور بر دانش، نگرش و عملکرد مراقبین بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس

زمینه و هدف: مراقبت از بیمار مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس (ام.اس) تنش زیادی برای مراقب و خانواده ایجاد می کند. اجرای یک برنامه توانمندسازی به خودکنترلی و اتخاذ رفتارهای پیشگیرانه منجر می شود. پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر الگوی توانمندسازی خانواده- محور بر دانش، نگرش و عملکرد مراقبین مبتلایان به ام.اس انجام شد.

روش تحقیق: این مطالعه با طراحی کارآزمایی بالینی بر روی 70 مراقب بیمار مبتلا به ام.اس در دو گروه آزمون و شاهد انجام شد. برنامه توانمندسازی خانواده- محور در طول سه ماه اجرا و پرسشنامه های دانش، نگرش و عملکرد پس از تکمیل، جمع آوری و داده  ها با استفاده از نرم افزار spss (ویرایش 11.5) و آزمون های آماری استنباطی در سطح معنی داری p<0.05 تجزیه و تحلیل شدند.

یافته ها: بر اساس آزمون تی مستقل، بین میانگین نمرات دانش، نگرش و عملکرد گروه آزمون و شاهد قبل از مداخله اختلاف معنی داری وجود نداشت (p>0.05)؛ این مقایسه بعد از اجرای مداخله سه ماهه، معنی دار بود (p=0.001). همچنین میانگین نمرات دانش، نگرش و عملکرد مراقبین گروه آزمون سه ماه بعد از مداخله، به صورت معنی داری افزایش یافت (p=0.001)؛ در حالی که در گروه شاهد اختلاف معنی داری وجود نداشت (p>0.05).

نتیجه گیری: توانمندسازی مراقبین بیماران مبتلا به ام.اس، منجر به افزایش آگاهی، درک و مهارت شده، ایشان را در امر مراقبت کارآمد یاری داده و منجر به بهبود ایفای نقش می شود. طراحی و اجرای برنامه های مؤثر و ایمن برای مراقبین بیماران مزمن توصیه می گردد.