بررسی نقش امامزادگان محور میقات الرضا در گردشگری روستایی با استفاده از مدل تاپسیس

هر مکان و فضای جغرافیایی به منظور رشد و تعالی به برنامه ریزی توسعه نیاز دارد. امامزادگان مسیر میقات الرضا در استان خراسان رضوی خارج از این مقوله نبوده و با توجه به اهمیت مذهبی که دارند، نیاز مبرمی به برنامه ریزی توسعه دارند. تحقیق حاضر با هدف بررسی نقش امامزادگان این محور در گردشگری روستایی می باشد. روش تحقیق بکار گرفته شده توصیفی-تحلیلی است و جامعه آماری تحقیق با توجه به محدوده مورد مطالعه شامل 17 بقعه از 35 بقعه مسیر میقات الرضا می باشد که در روستاهای استان خراسان رضوی واقع شده اند. جمع آوری اطلاعات اسنادی با استفاده از نتایج سرشماری عمومی نفوس و مسکن و استفاده از اطلاعات اخذ شده اداره های سازمان اوقاف و امور خیریه خراسان رضوی و سایر شهرستان های استان بوده است، جهت تجزیه و تحلیل داده ها در نرم افزار spss از آزمون همبستگی پیرسون و همچنین برای نمایش توزیع فضایی روستاهای مورد بررسی روی نقشه از نرم افزار gis استفاده گردیده است. جهت محاسبه سطح توسعه یافتگی از تکنیک رتبه بندی بر اساس تشابه به حل ایده آل (تاپسیس) استفاده شده است. نتایج تحقیق بیانگر این است که میزان همبستگی بین سطح توسعه یافتگی و هزینه های انجام شده در امامزادگان، میزان درآمد امامزادگان و تعداد زائران در امامزادگان به ترتیب 0.55، 0.38 و 0.21 می باشد. در واقع با توجه به قابلیت های بالایی که روستاهای مسیر میقات الرضا دارند، در صورت افزایش سطح توسعه می توان شاهد حضور بیشتر زائرین و احیای نواحی روستایی این مسیر بود.