گردشگری و برنامه ریزی روستایی

گردشگری و اقتصاد گردشگری در حال حاضر، در حال تبدیل شدن به یکی از ارکان اصلی اقتصاد تجاری جهان است، افزون بر این بسیاری از برنامه ریزان و سیاستگزاران توسعه نیز از صنعت گردشگری به عنوان رکن اصلی توسعه پایدار یاد می کنند. هدف از این پژوهش بررسی جایگاه و نقش گردشگری و برنامه ریزی روستایی به عنوان راهی برای توسعه اقتصادی است همچنین سایر اهداف این پژوهش عبارتند از ارائه راهبردها و راهکارهایی جهت توسعه گردشگری روستایی و نیز بررسی نقاط قوت و ضعف گردشگری روستایی از اهداف دیگر این مقاله است. نتایج این بررسی بیانگر آن است که گردشگری روستایی جزئی از صنعت گردشگری به حساب می آید که می تواند با برنامه ریزی اصولی و مناسب و شناسایی مزیت ها و محدودیت های گردشگری روستایی، نقش موثری در توسعه مناطق روستایی و در نتیجه توسعه ملی و تنوع بخشی به اقتصاد ملی بر عهده داشته باشد. همچنین برنامه ریزی دقیق و حساب شده برای تامین و حفظ شرایط ایمن روستاها در زمان بروز حادثه و تدوین طرحهای کارآمد در زمینه امداد رسانی در مخاطرات طبیعی اهمیت بسیاری پیدا نموده است. عدم توجه به اقلیم و محیط جغرافیایی روستاها در بسیاری از موارد موجب ناکارآمدی برنامه های طراحی شده. به این منظور مقاله حاضر با بیان نقاط قوت و ضعف به ارائه استراتژی و راهبرد در جهت توسعه گردشگری در مناطق روستایی پرداخته است. و با توجه به تجزیه و تحلیل هایی که در مناطق روستایی انجام شده نشان می دهد که آستانه آسیب پذیری نقاط روستایی به علت گردشگری بودن بسیار بالا است و نیازمند بازنگری در ارائه سیاستهای مناسب در جهت رفع محدودیتها و استفاده از مزیت های نسبی موجود می باشد.