عوامل محیطی موثر بر نگهداری دستبافته در موزه (نور و رطوبت)

موزه ها به عنوان مظهر حفظ میراث فرهنگی و محل آشنایی نسل جدید و پیشینه هر کشور، از اهمیت بالایی در هر جامعه برخوردار هستند و شاید بتوان گفت موزه ها نشانه تمدن و پیشینه گذشته و مدنیت و فرهنگ جاری هر کشور باشند و با توجه به اهمیت و نقش مهمی که در ارتقاء سطح فرهنگ جامعه دارند، امروزه موزه ها موسساتی فرهنگی اند که رازگشایی تاریخ گذشته جوامع بوده و هویت کنونی آنها را بازتاب می دهند. حفاظت موزه داران برای نگهداری اشیاء و مرمت و نمایش آنها بسیار مهم تلقی می شود و اینان میراث معنوی و دستاورد گذشتگان را حفظ کرده و به سالم ماندن این اشیاء کمک می نمایند. از زمانی که شیء به موزه وارد و به موزه داران سپرده می شود. کار موزه داران با ثبت مشخصات شیء در دفاتر مخصوص و دادن شماره کد، اموالی، تهیه شناسنامه و در صورت نیاز نظافت و آفت زدایی و مرمت اولیه آنها آغاز می گردد. در موزه ها مجموعه های شامل اشیاء منتخب برای نمایشگاه دائم یا موقت اند و به بهترین شکل در شرایط مناسبی که آسیبی متوجه آنها نشود و در معرض دید بازدیدکنندگان قرار می گیرد. دمای مناسب، نور، مکان نظیف و پاکیزه از شرایط مناسب آن می باشد. دستبافته ها به عنوان یکی از عناصر فرهنگی مهم در هر تمدنی، نگهداری و حفاظت از آنها اجتناب ناپذیر است. در این راستا وظیفه ی اصلی بر عهده موزه ها است. لازم است کلیه ی عوامل تاثیرگذار بر این آثار تحت کنترل قرار گیرند، چرا که دستبافته ها در برابر عوامل محیطی بسیار آسیب پذیر و حساس هستند. نور و رطوبت به مثابه یکی از عوامل محیطی تاثیری مخرب بر روی بافته ها می گذارد، بنابراین کنترل و ارائه راهکار جهت به حداقل رساندن آسیب آن ضروری است. در این مقاله علاوه بر تاثیر نور بر دستبافته ها، به تاثیر رطوبت نیز پرداخته می شود، شرایط ایده آل جهت کنترل آسیب توسط این عوامل محیطی ارائه می گردد.