شاخص های برنامه ریزی شهری و کاربرد آنها در توسعه پایدار فضایی شهر (شهر رودسر)

امروزه مفاهیم و شاخص های توسعه پایدار در همه ابعاد شکل گیری و تداوم حیات شهر اعم از جغرافیایی، کالبدی، اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی مورد توجه برنامه ریزان قرار گرفته است. گسترش سریع شهرها، مهاجرت از حوزه های روستایی، تامین نیازمندی ها و خدمات اساسی شهر و حفظ منابع و سرمایه های طبیعی شهر، موجب گردیده که شهرها با چالش فراوانی در زمینه حل مشکلات مربوط به توسعه ناموزون، نابودی اراضی کشاورزی، تخریب فضاهای باز و سبز، جمع آوری و دپوی زباله، آلودگی منابع آبی و عرصه های طبیعی و ... مواجه گردند. در این راستا نحوه برخورد انسان با محیط های شهری می تواند بقاء و حیات شهرها را تضمین نماید. هدف مقاله، شناسایی و ارزیابی راهکارهای دست یابی به توسعه پایدار شهری و تدوین شاخص های اقتصادی، اجتماعی، در راستای حفظ منابع، سرمایه های طبیعی و امکانات موجود شهر است. در این مطالعه از روش تحلیلی و پیمایشی در شناسایی وضع موجود استفاده شده است. نتایج میدانی حاکی از آنست بین شاخص های جغرافیایی؛ موقعیت (نزدیکی به ساحل و توانهای محیطی، توپوگرافی (شیب 2 درصد)، منابع آب فراوان، خاک حاصلخیز) و توسعه پایدار فضایی شهر رودسر ارتباط وجود دارد. بر اساس یافته های تحقیق 45.5 درصد شاخصهای اجتماعی بعنوان نقاط قوت جهت توسعه پایدار شهر رودسر نقش دارند. بر اساس نتایج تحقیقات، 40 درصد شاخص های کالبدی در راستای شهر پایدار محقق شده و 60 درصد شاخص های کالبدی بعنوان نقاط ضعف در توسعه شهر رودسر عمل می کنند. در ضمن بین شاخص های اقتصادی و زیست محیطی در شهر رودسر با شاخص های توسعه پایدار رابطه وجود ندارد. مهمترین پیشنهادات نیز جهت توسعه پایدار شهر رودسر به منظور حفظ منابع خاک، زمین و آب در جهت پایداری اکولوژیکی، توسعه عمودی شهر، احداث مسیرهای سبز و پیاده راه پارکها در حاشیه رودخانه ها و ساحل است.