تحلیل معماری منظر در باغ سازی ایران

طبیعت حاصل دسترنج بهترین معمار، یعنی خداوند است و برای اکثر افراد حتی معماران الگو و سرچشمه الهام می باشد. بارها در قرآن مجید توصیفاتی از بهشت و طبیعت آن در جهت رسیدن به آرامش به چشم می خورد. انسان اکثر فعالیت هایی که در طبیعت انجام می دهد قریب به اتفاق در جهت رسیدن به آرامش می باشد از این رو هنر ترکیب تغییرات سطح زمین که در اثر عوامل طبیعی برای ساختن فضای خارجی مطلوب بوجود می آیند را معماری منظر می خوانند. در جایی دیگر هنر مرتب سازی زمین به منظور استفاده مناسب، ایمن و مطلوب تر انسان می باشد وجود این اوصاف مذکور، دلالت بر وجود حس آرامش در این علم است. یکی از فضاهای معماری ایران که می توان آن را خوشایندترین و آرمانی ترین فضا در این حیطه نام برد باغ است. زیرا کمبود آب و فضای سبز در بسیاری از نواحی کشور به ویژه نواحی مرکزی و جنوبی موجب می شد که باغ به عنوان فضایی سبز و آرامش بخش، محل مناسبی برای سکونت و گذران اوقات فراغت به شمار می آید باغ ایرانی مجرایی است به سوی درونی ترین لایه اندیشه و خیال، تعبیری است حکیمانه از جهان بینی ایرانی که خود ریشه در شناخت و معرفت دارد. لذا این تحقیق با استناد به روش توصیفی، تحلیلی به بررسی هنر تزئین زمین و ساختمان برای استفاده و لذت انسانها در معماری منظر را در باغ ایرانی که رابطه حکیمانه انسان و طبیعت خداوندی است را می پردازد. از اهداف تحقیق می توان به شناخت راز و رمز این رابطه از طریق شناسایی فرهنگ اصیل ایرانی که خود ریشه در معرفت شناسی دارد امکان پذیر است. از این رو تحقق این مهم نشانه ایست برای استفاده و لذت انسانها در جهت رسیدن به آرامش در جوار طبیعتی که الگوی بسیاری از معماران و حتی افراد می باشد.