تحلیل و ارزیابی معماری همساز با اقلیم شهر جلفا با استفاده از شاخص های گیونی، ماهانی، اوانز، الگیی و دمای موثر

اقلیم به مثابه اوضاع آب و هوایی که ناشی از اثر همزمان مجموعه آب از پدیده های جوی بر یکدیگر و نهایتا احساس آسایش انسانی است؛ همواره از عوامل تاثیرگذار در معماری بوده است. هماهنگی معماری با اقلیم منطقه و در نتیجه تامین آسایش حرارتی انسان از مهم ترین معیارهای صرفه جویی انرژی و پایداری فضا می باشد. این پژوهش با هدف بررسی معماری همساز با اقلیم شهر جلفا با استفاده از شاخص های گیونی، ماهانی، اوانز، الگیی و دمای موثر ارائه شده است. در این مطالعه با استفاده از داده های ایستگاه هواشناسی سینوپتیک جلفا طی سال های (1385-1391) ابتدا به ارزیابی وضعیت آب و هوایی جلفا در طول سال به کمک روش های گیونی، ماهانی، اوانز، الگیی و دمای موثر مبادرت شد. سپس محدوده آسایش حرارتی در طی 12 ماه سال تعیین گردید. متناسب با ماه هایی که در محدوده آسایش قرار نداشتند پیشنهادات مقدماتی معماری ارائه شده است. روش تحقیق توصیفی تحلیلی با ابزار مطالعات کتابخانه ای و اطلاعات جمع آوری شده از اداره هواشناسی جلفا استناد گردیده است. نتایج حاصل از پژوهش بیانگر سرد بودن 5 ماه از سال (آبان، آذر، دی، بهمن، اسفند) و گرم بودن ماه های تیر و مرداد و منطقه آسایش در ماه های اردیبهشت، خرداد، شهریور، مهر می باشد.