معماری زمینه گرا و توسعه پایدار شهری نمونه موردی: شهر اورامان تخت

توسعه پایدار توسعه ای است که نیازهای زمان حال را تامین می کند بدون آنکه توانایی نسل های آتی در پاسخگویی به نیازهایشان را به خطر بیندازد. توسعه پایدار شهری دارای جنبه های گوناگونی است. اما بر جنبه زیست محیطی آن تأکید ویژه ای صورت گرفته است. البته توسعه پایدار منحصر به مسائل زیست محیطی نیست بلکه جنبه های اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی را نیز شامل می شود. زمینه گرایی از بحث های بسیار مهمی است که در دهه های اخیر مطرح شده است. می توان گفت زمینه گرایی دیدگاهی است که  به ویژگی های خاص یک مکان و بکارگیری آن ها در طراحی معاصر توجه دارد. این ویژگی ها شامل ویژگی های کالبدی، اکولوژیکی، تاریخی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی می شود. میان مباحث توسعه پایدار و زمینه گرایی اشتراکات فراوانی وجود دارد. اولین و قدیمی ترین بعدی که بحث زمینه گرایی مطرح شد، توجه به محیط پیرامون پدیده بود. این امر شامل احترام به بافت موجود و توجه به ویژگی های اقلیمی و زیست محیطی موجود می باشد. هر جا که شاهد مکانی زمینه گرا باشیم می توان پایداری را نیز به وضوح یافت. شهر اورامان تخت از توابع استان کردستان شهری زمینه گرا همراه با ویژگی های یک شهر پایدار است. استفاده از مصالح بوم آورد، حداقل دخالت در محیط پیرامون، توجه به مسائل اقلیمی از جمله آب و هوا، بارش، جهت تابش خورشید، توپوگرافی و ... از مواردی هستند که به وضوح در این شهر قابل مشاهده است. در این پژوهش پس از شرح مختصری از مبانی توسعه پایدار و زمینه گرایی به بیان اهمیت زمینه گرایی در رسیدن به توسعه ای پایدار می پردازیم. این پژوهش از نوع توصیفی- تحلیل و در پی شناسایی قسمتی از اشتراکات این دو مبحث در قالب یک نمونه موردی است و در انتها چنین نتیجه گرفته می شود که زمینه گرایی اولین گام در رسیدن به توسعه پایدار است و با الگوبرداری صحیح از محیط های زمینه گرا می توان در مناطق دیگر نیز امکان ایجاد توسعه ای پایدار را فراهم نمود.