عامل مسمومیت در مسمومیت های عمدی و مقایسه آن با مسمومیت های غیرعمدی و متغیرهای مرتبط

مقدمه و اهداف: از میان انواع اقدام به خودکشی، self poisoning یا مسمومیت توسط خود فرد در کنار مسمومیت های تصادفی، یکی از قدیمی ترین و رایج ترین شیو ه های آسیب به خود (self harm) و ارجاع به بخش های مسمومین است. میزان و روند مسمومیت به ویژه مسمومیت عمدی به قصد خودکشی در طول زمان و در کشورهای مختلف با مواد و داروهای در دسترس کاملاً مرتبط بوده است. جهت ارزیابی اپیدمیولوژی اقدام به خودکشی از طریق مسمومیت عمدی و ارزیابی سهم آن در مراجعین به بخش های مسمومین بیمارستان های مرجع در کشور در سال 1383 مطالعه ای طراحی و اجرا شد.

روش کار: بررسی حاضر یک مطالعه مقطعی (cross sectional) است که بر روی بیماران پذیرفته شده (سرپایی یا بستری) در اورژانس بیمارستان های واجد بخش ویژه مسمومین (723 نفر) در 6 شهر و با مصاحبه، مطابق پرسشنامه مدون از سوی گرو ه تحقیق انجام پذیرفته است.

نتایج: نتایج مطالعه نشان داد که از مجموع 723 نمونه گرفته شده در بیمارستان های مرجع شهرهای تهران، شیراز، تبریز، کرمانشاه، مشهد و اصفهان، 76% (550 نفر) عامدانه و به قصد خودکشی اقدام به مسموم نمودن خود کرده بودند. در یک نگاه کلی 445 نفر از این تعداد (80.9%)  از دارو، 59 نفر (10.7%) از انواع سموم شیمیایی، 28 نفر (5.1%) از مواد روان گردان و بلاخره 18 نفر (3.2%) از سایر مواد شیمیایی برای اقدام به خودکشی استفاده نموده بودند . بیش از 31 % از افراد اقدام کننده به خودکشی از بنزودیازپین ها استفاده کرده بودند . در حالی که در موارد مسمومیت تصادفی، سوء مصرف مواد روان گردان (به شکل (overdose شایع ترین عامل مسمومیت بوده است (44.2% موارد).

نتیجه گیری: با توجه به شیوع استفاده از داورها و مواد روان گردان در اقدام به خودکشی و هم چنین نسبت قابل توجه موارد اقدام به خودکشی در مراجعین به بخش های مسمومین بیمارستان ها، توجه به تدابیر پیشگیری در هر سه سطح مورد بحث و بررسی قرار گرفته است.