ارزیابی عوامل خطر در بیماران با مسمومیت دارویی همراه با کاهش سطح هوشیاری

زمینه و هدف: یکی از محدودیت ها و مشکلات در مدیریت بیماران مبتلا به کاهش سطح هوشیاری ناشی از مسمومیت های دارویی، ناتوانی در مصاحبه با بیمار است. هدف از این مطالعه مقایسه خصوصیات دو زیر گروه شامل بیماران با سابقه اقدام به خودکشی قبلی و بدون سابقه اقدام به خودکشی قبلی است.

روش کار: در این مطالعه مقطعی، 19 بیمار با سابقه اقدام به خودکشی و 66  بیمار بدون این سابقه از بین بیمارانی که بدنبال مسمومیت با مواد دارویی در ماه های شهریور، مهر و آبان سال 1388 در مراکز مسمومیت بیمارستان های آموزشی درمانی در تهران - ایران بستری بودند انتخاب شدند.  همه بیماران دارای کاهش سطح هوشیاری ناشی از مسمومیت های دارویی بودند. وضعیت دمو گرافیکی، ویژگی های ماده دارویی مصرف شده، سابقه بیماری های قبلی و سابقه مصرف مواد غیرقانونی در بیماران ثبت شد. برای مقایسه بین دو گروه از آزمون کای دو و من ویتنی استفاده شد. تجزیه و تحلیل آماری توسط نرم افزار spss نسخه 16 انجام گردید.

یافته ها: سابقه اقدام به خودکشی قبلی با نوع ماده دارویی منجر به کاهش سطح هوشیاری ناشی از مسمومیت، ارتباط معنی داری داشت (0.04(p=. سابقه بیماری روحی روانی (0.01p<)، تعداد قرص مصرف شده (0.02(p=، فاصله زمانی بین مصرف دارو و رسیدن نیروهای اورژانس به محل (0.021(p=، شرح حال مسمومیت عمدی توسط خود بیمار (self poisoning) (0.001(p= درجه کاهش سطح هوشیاری (0.046(p= اصلاح نشدن سطح هوشیاری بعد از اقدامات اولیه اورژانس (0.02(p= و نیاز برای مراقبت های درمانی بعدی و پیشرفته (0.013=(p در بیماران مبتلا به کاهش سطح هوشیاری با سابقه اقدام به خودکشی قبلی در مقایسه با گروه دیگر بیشتر بود. تفاوت معنی داری بین دو گروه از نظر سن، جنس و سابقه مصرف مواد غیرقانونی وجود نداشت.

نتیجه گیری: در بیماران بدون سابقه قبلی اقدام به خودکشی شایع ترین علت مسمومیت دارویی مواد غیرقانونی و در بیماران با سابقه قبلی اقدام به خودکشی داروهای قانونی و غیرمخدر بود.