بررسی تأثیر سبک آموزش تعاملی بر خودکارآمدی دانش آموزان دوره ابتدایی

هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر سبک آموزش تعاملی بر خودکارآمدی دانش آموزان دوره ابتدایی بود. طرح پژوهش نیمه آزمایشی و از نوع طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری کلیه دانش آموزان پسر دوره ابتدایی منطقه خانمیرزا در سال تحصیلی 96- 95 بودند که از این جامعه تعداد 60 دانش آموز انتخاب شده و به صورت تصادفی در 2 گروه (30 آزمایش) و (30 کنترل) با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شده و جایگزین شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه خودکارآمدی استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده با تحلیل کواریانس انجام گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که آموزش سبک تعاملی بر خودکارآمدی در دانش آموزان تأثیر دارد. در واقع آموزش سبک تعاملی باعث افزایش خودکارآمدی در دانشگاه علوم پزشکی آموزان می شود. با توجه به اینکه سبک آموزش تعاملی فرایندی پویا است که مستلزم ارتباط و عمل متقابل بین دانش آموزان و معلمان است؛ بنابراین استفاده از این روش می تواند میزان خودکارآمدی دانش آموزان را بهبود بخشد.