بررسی وضعیت شادکامی، هوش معنوی و هوش هیجانی در دانش آموزان پسر مقطع سال اول دبیرستان شهرستان شهریار

پژوهش حاضر با هدف بررسی وضعیت شادکامی، هوش معنوی و هوش هیجانی در دانش آموزان پسر مقطع سال اول دبیرستان شهرستان شهریار صورت گرفت. تحقیق حاضر از نظر هدف؛ کاربردی و روش تحقیق از نوع توصیفی - پیمایشی است، از نظر بعد زمانی، تحقیقی مقطعی و از نظر نوع داده ها، تحقیق کمی است. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه ی دانش آموزان پسر مقطع سال اول دبیرستان شهرستان شهریار به تعداد 3300 نفر تشکیل می دهند که در سال تحصیلی 94-93 مشغول به تحصیل بودند. همچنین با در نظر گرفتن اینکه تعداد نمونه جهت آزمون مدل به حد کفایت برسد و با توجه به محدودیت در اجرای پرسشنامه ها در این پژوهش حجم نمونه تعداد 270 نفر دانش آموز در نظر گرفته شد که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها در این پژوهش شامل سه پرسشنامه شادکامی آکسفورد (آرجیل و همکاران 2001)، هوش معنوی (خدایاری فرد و همکاران، 1393) و هوش هیجانی (بار آن 1980) بود. به طور کلی در پژوهش حاضر، روایی پرسشنامه ها از طریق بررسی روایی ظاهری و با استناد به دیدگاه های صاحب نظران مورد تأیید قرار گرفت. همچنین جهت بررسی پایایی پرسشنامه ها به ضریب آلفای کرونباخ استناد گردید که ضریب آلفای کرونباخ سه پرسشنامه شادکامی (83.0)، هوش هیجانی (82.0) و هوش معنوی (86.0) مورد تأیید بود. نهایتاً جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون t تک نمونه ای و تحلیل واریانس یکراهه استفاده گردید. نتایج نشان داد که وضعیت شادکامی، هوش هیجانی و هوش معنوی در سطح بالاتر از متوسط بود. سایر نتایج نشان داد که در گروه سنی 15 سال به نسبت گروه سنی 16 و 17 ساله دانش آموزان، شادکامی وضعیت بهتری را نشان داد ولی در رابطه با متغیرهای هوش هیجانی و هوش معنوی بین گروه های سنی دانش آموزان اختلاف معنی داری یافت نشد.