بررسی بقاء آلوگرافت در بیماران با سوختگی شدیددر بیمارستان امام رضا (ع) مشهد

مقدمه: پوشاندن کامل و دائمی زخم اصلی اساسی در بیماران سوخته می باشد که باید هر چه سریعتر مورد توجه قرار گیرد، تا از اختلالات متابولیک و عوارض عفونی زخم باز جلوگیری گردد. استفاده از آلوگرافت بهترین جایگزین جهت بیمارانی است که پوست سالم به عنوان دهنده گرافت، دارند. این مطالعه با هدف بررسی بقاء آلوگرافت در بیماران سوختگی شدید انجام شده است.

روش کار: این مطالعه توصیفی مقطعی در سال های 83-1385 در بخش سوختگی بیمارستان امام رضا (ع) مشهد صورت گرفته است. 17 بیمار زن با سوختگی شدید که میزان درصد سوختگیشان 60 تا 90% از کل بدن بود مورد مطالعه قرار گرفتند. جهت پوشاندن محل سوختگی از آلو گرافت (مادر، پدر، برادر، خواهر) استفاده شد و سپس بیماران برای 6 ماه پی گیری شدند. مشخصات فردی، نتایج عمل جراحی، آزمایشگاهی و پی گیری و بقاء پیوند در پرسشنامه جمع آوری گردید. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از آمار توصیفی و جداول توزیع فراوانی پردازش شد.

 نتایج:طی دوره درمان، از 22 مورد آلو گرافت در طی درمان برای 17 بررسی بیمار با سوختگی شدید استفاده گردید. در 5 بیمار (29%) از دو مورد آلوگرافت و در 12 بیمار (71%) از یک مورد آلو گرافت استفاده شد. در 9 بیمار (53%) هیچ گونه رد پیوند پوستی دیده نشد. در 3 مورد (18%) از بیماران در یکی از موارد آلوگرافت های به کار رفته در پیوند دیده شدو در 5 بیمار (29%) تمام پوست پیوند شده پس زد.

نتیجه گیری: در بیماران با سوختگی شدید در مواردی که خود بیمار پوست چندانی به عنوان دهنده ندارد، آلوگرافت یک درمان جایگزین موثر جهت پوشاندن زخم و درمان می باشد. درصد رد پیوند پوستی، خیلی کمتر از سایر مطالعات انجام شده است.