بررسی نقش سایتوکاین ها در عفونت بروسلوز، آرتریت و کمردرد بروسلائی

مقدمه: سایتوکاین ها موادی هستند که در سلول های مختلفی به ویژه لنفوسیت های  tتولید و ترشح می شوند و در روند پاسخ ایمنی دخالت دارند. با توجه به اینکه بیماری بروسلوز ناشی از باکتری های درون سلولی است، ایمنی سلولی در این بیماری نقش مهمی در پاسخ های ایمنی به هنگام عفونت ناشی از این باکتریها برعهده دارد و بررسی تغییرات سایتوکاین ها در این بیماری اطلاعات مفیدی در ارتباط با فعالیت سیستم ایمنی سلولی به دست می دهد.

روش کار: این مطالعه مورد شاهدی در سال های 85-87 در دو مرکز، بیمارستان های قائم (عج) و امام رضا(ع) وابسته به دانشگاه علوم پزشکی مشهد انجام شده است. 40 بیمار مبتلا به کمردرد آرتریت بروسلائی و 40 فرد طبیعی در این مطالعه شرکت داده شدند. تشخیص بیماری با توجه به سابقه بیماری، معاینات بالینی و آزمون های سرولوژی انجام پذیرفت. پس از استخراج اطلاعات مورد نظر ارزیابی های آماری با آزمون آماری کولموگرف اسمیرنت و کورسکال والیس و آزمون تی انجام شد.

نتایح: میزان سایتوکاین های انترفرون گاما، اینترلوکین 2، اینترلوکین 4، اینترلوکین 10 و فاکتور نکروز تومور آلفا در سرم بیماران به روش الیزا سنجیده شد (سطح معنی داری 0.05p<) آزمون کولموگرف اسمیرنف حاکی از طبیعی بودن توزیع متغیرهای میزان 2-il و 10-il می باشد. بقیه متغیرها شامل، 4il وانترفرون گاما و tnf آلفا در سرم بیماران غیر طبیعی بودند. آزمون آماری t حاکی از تفاوت معنی دار در میزان 10-il در دو گروه می باشد (0.002(p<. سطح tnf-α, il-4, il-2  در دو گروه تفاوت معنی داری نداشت (0.1(p>. اما آزمون آماری کورسکال والیس حاکی از تفاوت معنی دار انترفرون گاما در گروه بیماران و شاهد است (0.05(p<.

نتیجه گیری: این نتایج حاکی از آن است که انترفرون گاما و اینترلوکین 10 در سرم بیماران مبتلا به آرتریت و کمردرد بروسلائی نقش تائید کننده ای دارد.