بررسی کاربرد اصول موثر بر اجرای کیفیت فراگیر در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان از دیدگاه کارکنان و مدیران در سال 1382-1381

مقدمه: این پژوهش به بررسی کاربرد اصول موثر بر اجرای مدیریت کیفیت فراگیر tqm در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان از دیدگاه کارکنان و مدیران در سال 82-1381 پرداخته است. در این پژوهش شش سوال پژوهشی با توجه به دیدگاه دمینگ در زمینه مدیریت کیفیت فراگیر طراحی شد که در این سوالات مشخص گردید اصل تعهدگرایی، اصل کسب رضایت مشتری و مشتری مداری، اصل مشارکت کارکنان، مدیران و تامین کنندگان، اصل استفاده مناسب و به جا از آمار و اطلاعات، اصل بهبود همیشگی و مستمر در کار و اصل توانمندسازی تا چه میزان در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان از دیدگاه کارکنان و مدیران به کار می روند.

روش بررسی: روش پژوهش توصیفی- پیمایشی بوده، نمونه آماری شامل 35 نفر مدیران و معاونین دانشکده ها می باشد و حجم نمونه 172 نفر از کارکنان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان مشخص گردید. ابزار اندازه گیری پرسشنامه 34 سئوالی محقق ساخته است که شش اصل مدیریت کیفیت فراگیر (تعهد گرایی، رضایت مشتری، مشارکت کارکنان، استفاده مناسب و بجا از آمار و اطلاعات، بهبود کیفیت مستمر و توانمندسازی) را مورد اندازه گیری قرار می دهد. سپس داده ها با استفاده از روش های آماری t تک متغیرِی، t مقایسه دو میانگین مستقل و تحلیل واریانس تک متغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

 یافته ها: از دیدگاه کارکنان و مدیران اصل تعهدگرایی، اصل مشتری مداری، اصل مشارکت کارکنان، اصل استفاده مناسب و بجا از آمار و اطلاعات و اصل توانمندسازی و نهادینه کردن آموزش کارکنان در دانشگاه علوم پزشکی در حد ضعیفی استفاده شده است و اصل بهبود مستمر در کار در دانشگاه علوم پزشکی در حد مطلوب به کار رفته است.

نتیجه گیری: بنابر نتایج به دست آمده از شش اصل مدیریت کیفیت فراگیر، تنها یک اصل (بهبود مستمر در کار) در دانشگاه علوم پزشکی به کار رفته است و این نتایج طبق نظر کارکنان و مدیران، روسا و معاونین دانشکده ها به دست آمده است بر همین اساس علیرغم نظر مدیران دانشگاه هنوز اصول مدیریت کیفیت فراگیر در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان مورد استفاده قرار نگرفته است.