بررسی مقایسه ای میزان انگیزش شغلی اعضای هیات علمی دانشگاه های اصفهان و علوم پزشکی اصفهان بر اساس تئوری هرزبرگ

مقدمه: از آنجا که اعضای هیات علمی دانشگاه ها از نخبگان کشور محسوب می شوند و پیشرفت جامعه تا حدود زیادی به تلاش و کارآمدی آنان بستگی دارد، ضروری است که راه های افزایش انگیزه های آن ها بررسی شود. هدف پژوهش حاضر بررسی مقایسه ای میزان انگیزش شغلی اعضای هیات علمی دانشگاه های اصفهان و علوم پزشکی اصفهان بر اساس ابعاد دهگانه تئوری انگیزش- بهداشت هرزبرگ بود.

مواد و روش ها: روش تحقیق توصیفی از نوع پیمایشی بود و از میان جامعه آماری شامل اعضای هیات علمی دو دانشگاه تعداد 150 نفر به عنوان نمونه مطالعه با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای متناسب با حجم، به نسبت 66 به 84 از میان دانشکده های دو دانشگاه انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسشنامه محقق ساخته ای بود که اعتبار آن با روش ضریب آلفای کرونباخ معادل 0.97 و روایی آن با روش روایی محتوا و با محاسبه روایی درونی تعیین شد.

 نتایج: بر اساس نتایج به دست آمده مشخص شد ابعاد حقوق و مزایا، ماهیت کار و میزان انگیزش شغلی اعضای هیات علمی دانشگاه اصفهان بیشتر از همکارانشان در دانشگاه علوم پزشکی می باشد اما در ابعاد مسئولیت و وسایل تجهیزات، این موضوع عکس بود. برای اعضای هیات علمی هر دو دانشگاه، میزان عوامل انگیزشی بیشتر از عوامل بهداشتی است. در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان با توجه به متغیرهای جنسیت، سن، مدرک تحصیلی و محل اخذ آخرین مدرک تحصیلی تفاوت معنی داری وجود دارد و در دانشگاه اصفهان در متغیرهای مدرک تحصیلی، مرتبه علمی و محل اخذ آخرین مدرک تحصیلی بین میزان انگیزش شغلی اعضای هیات علمی تفاوت های معنی داری مشاهده گردید.

بحث: به طور کلی نتایج نشان داد که اعضای هیات علمی دانشگاه های مورد مطالعه به شغل خودشان از نظر ماهیت علاقه دارند ولی نسبت به میزان حقوق و مزایای خود راضی نیستند.