ارزیابی آلودگی میکروپلاستیک با منشأ انسانی در رسوبات سواحل غربی استان هرمزگان

مقدار قابل توجهی از زباله ها در مقیاس جهانی توسط انسان تولید می گردد و به طور مداوم افزایش می یابد، اگرچه تولید زباله بین کشورها متفاوت است. پلاستیک، جزء اصلی زباله هاست و گاهی اوقات تا 95% از زباله ها تجمع یافته که در سواحل، سطح دریا و بستر دریا وجود دارد را به خود اختصاص می دهد. میکروپلاستیک ها تکه های کوچکی از زباله های پلاستیکی (کمتر از 5 میلی متر)، هستند که در محیط تجمع یافته اند. در مطالعه حاضر فراوانی و توزیع و اشکال میکروپلاستیک ها، در رسوبات نمونه برداری شده ی سواحل غربی هرمزگان شامل بند گل کن و لشتقان با استفاده از روش شناورسازی دو مرحله ای بررسی شد و جداسازی میکروپلاستیک ها به روش اسپکتروفتومتری، (ft-ir)، (sem-eds)جهت شناسایی انجام شد. تعداد میکروپلاستیک ها در ایستگاه بندر گل کن به میزان 3.36±19.5 میکروپلاستیک /در کیلوگرم رسوب را نشان می دهد این منطقه دارای پوشش گیاهی مانگرو می باشد و نشان داده شده است که خاک و ریشه ی جنگل های حرا می تواند به صورت دام عمل کرده و آلاینده ها در آن تجمع گردند و تعداد میکروپلاستیک ها در ایستگاه لشتقان 6.36± 26.5 میکروپلاستیک /در کیلوگرم رسوب را نشان می دهد. میکروپلاستیک های یافت شده رنگ های متنوعی از جمله سیاه، سفید، شفاف، قرمز، صورتی و سبز داشتند.