پیش بینی انرژی آزاد حلالیت تتراهیدروکسی تترامتیل بیس ایندان و تترافلوئورو ترفتالونیتریل در سیال فوق بحرانی دی اکسید کربن به روش شبیه سازی دینامیکی- مولکولی

حلالیت ترکیبات آلی در سیالات فوق بحرانی، راهکاری مهم و دوستدار محیط زیست برای سنتز ترکیبات جدید به شمار می رود. کیفیت و کمیت حلالیت، به شدت تحت تاثیر متغیرهای فرآیندی سیال مانند دماو فشار است. این موضوع، انتخاب شرایط بهینه فرآیندی را به یکی از موضوعات مهم در سنتز مواد آلی در محیط سیالات فوق بحرانی تبدیل می کند. مطالعه حاضر، با استفاده از روش شبیه سازی دینامیک مولکولی تاثیر متغیرهای فرآیندی سیال فوق بحرانی، شامل دما و فشار را بر انرژی آزاد حلالیت مورد بررسی قرار می دهد. در این تحقیق، انرژی آزاد حلالیت مونومرهای تتراهیدروکسی تترامتیل بیس ایندان و تترافلوئور و ترفتالونیتریل، از جمله پرکابردترین مونومرها در سنتز پلیمرهای نوین و با ارزش برخوردار از میکرومتخلخل های ذاتی (pim)، در سیال فوق بحرانی دی اکسید کربن مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج نشان می دهد که هر دو مونومر فوق الذکر در دمای ^oc90 و فشار bar 120 به اندازه کافی در بستر دی اکسید کربن فوق بحرانی محلول بوده و دارای قابلیت واکنش با یکدیگر برای تولید پلیمری با جرم مولکولی مناسب هستند.