بهبود قابلیت اطمینان شبکه های توزیع در حالت عملکرد جزیره ای و در حضور منابع تولید پراکنده

در این مقاله یک مسئله بهینه سازی به نام «مسئله اتصال فیدرها»، جهت مشخص نمودن بهترین خطوط کاندید برای اضافه شدن به شبکه توزیع شعاعی در حالت جزیره شدن و با هدف بهبود قابلیت اطمینان شبکه مورد بررسی قرار گرفته است. حل این مسئله با هدف به دست آوردن تعادلی بین هزینه و قابلیت اطمینان انجام شده است. جهت تخمین توان تولیدی منابع تولید پراکنده، از یک معادله تجربی و نتایج یک تحقیق عملی استفاده شده است. برای حل مسئله از دو روش فیدر متوالی و الگوریتم ژنتیک چند هدفه استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که در روش های بهینه سازی مورد استفاده، قابلیت اطمینان شبکه در حضور منابع تولید پراکنده بهبود یافته است.