سنجش میزان موفقیت طرح بهسازی راسته بازار مجموعه سعدالسلطنه قزوین به عنوان یک فضای شهری با استناد به رویکرد مکان سازی

انسان ذاتا موجودی اجتماعی است و نیاز به برقراری ارتباط با سایر هم نوعان خویش دارد. نیازهای اجتماعی در سومین پله از هرم مازلو قرار گرفته اند یعنی بعد از نیازهای فیزیولوژیکی و امنیت، نیاز به برقراری ارتباط بادیگران مهم ترین نیاز انسان برای ارتقا خویشتن و دست یابی به مراتب بالای انسانی یا همان خودشکوفایی می باشد. پیش نیاز حضور پذیری و ماندگاری مردم در فضاهای شهری، شکل گیری مکان ها است و از جمله عواملی که باعث ایجاد صرفا فضاها بجای مکان ها می شوند، عدم توجه به اصول ساخت یک مکان می باشد. مکان سازی ایده ی نسبتا جدیدی است که در دهه های اخیر و به خصوص از اوایل دهه 90 میلادی به بعد به منصه ظهور رسید. مکان سازی، بر خلق مکان های عمومی برای استفاده در زندگی روزانه و هم چنین ابعاد مکان هایی که بتواند تعاملات بیشتری میان مردم را شکل دهد، تمرکز دارد. سرای سعدالسلطنه قزوین یکی از بزرگ ترین کاروانسراهای سرپوشیده و مرکز تجاری داخلی شهری کشور بوده که در اواخر سلطنت ناصرالدین شاه قاجار ساخته شد. بعد از یک دوره رکود در این مجموعه، در دهه هشتاد شمسی با هدف ایجاد یک مرکز شهری جدید درون بافت قدیمی شهر و به منظور فعال نمودن مجموعه، مورد مرمت قرار گرفت. هدف این پژوهش، بررسی میزان موفقیت معاصرسازی راسته بازار مجموعه سعد السلطنه در تبدیل آن به یک مکان موفق می باشد. بدین منظور پارامترهای مکان موفق تدوین و با بکارگیری روش سنجش تطبیقی- توصیفی در این راسته مورد سنجش قرار گرفته است. نتایج نشان می دهد علی رغم صرف هزینه هنگفت در معاصرسازی راسته با هدف تبدیل آن به یک فضای شهری، به عنوان یک مکان موفق در جذب مردم عمل نمی کند و هیچ نشانه ای از تعامل میان گروه های مختلف مردم و برخورد غریبه ها و در نتیجه مشارکت و سرزندگی در فضا دیده نمی شود.