سنجش و ارزیابی میزان پیاده مداری مطلوب در اطراف میدان توحید (ارگ) شهر کرمان

پیاده روی مهم ترین امکان برای مشاهده مکان ها، فعالیت ها و احساس شور و تحرک و کشف ارزش ها و جاذبه های نهفته در محیط است که میتواند در تجدید حیات مدنی مراکز شهری مؤثر باشد و از طریق افزایش زمینه حضور شهروندان در مکان های جمعی، تعاملات و همبستگی اجتماعی را بیشتر می کند. پیادهروی طبیعی ترین شکل جابجایی است و علی الاصول باید ایمن ترین و راحت ترین آن نیز باشد. با این وجود امروزه در شهرهای ما به دلیل ازیاد وسایل نقلیه، پیاده روی کمتر مورد توجه قرار گرفته و این موضوع تا جائی گسترش یافته که هویت، ایمنی و امنیت پیاده به عنوان یکی از مهم ترین ارکان سیستم حکل و نقل شهری مخدوش و پیاده فاقد جایگاه در خور و شایسته شده است. هدف پژوهش حاضر سنجش مطلوبیت پیاده مداری افراد پیاده در محدوده میدان ارگ شهر کرمان می باشد. روش تحقیق توصیفی مبتی بر شیوه پیمایشی (پرسشنامه در بین افراد پیاده رو می باشد. گردآوری اطلاعات در قالب روش های کتابخانه ای (کتب، اسناد، مقالات و ...) و روش میدانی صورت گرفته است. جامعه آماری پژوهش را افراد پیاده رو در محدوده میدان توحید (ارگ( تشکیل می دهد که به طور تصادفی 284 نفر از افراد پیاده رو در طول یک هفته و 30 نفر از متخصصین به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل عاملی یک طرفه با اندازه مکرر استفاده شده است نتایج حاصل از آزمون تحلیل عاملی یک طرفه نشان می دهد بین میانگین شاخص های مطلوبیت پیاده مداری اختلاف معنی داری وجود دارد. به طوری که میانگین تمام شاخص ها پایین تر از حد مبنا (3) می باشد. پایین ترین نمره میانگین برای تسهیلات و مبلمان با مقدار (00.2) و بیش ترین آن به ترتیب نفوذ پذیری و دسترسی و ساختار، فرم و انعطاف پذیری با مقدار های 2.29 و 2.29 بوده است. نتیجه می گیریم پیاده روهای محدوده مورد مطالعه به لحاظ شاخص های پیاده مداری در حد نامطلوب می باشد.