بررسی میزان آگاهی عمومی افراد از حقوق شهروندی

در دنیای امروز اصطلاحی وجود دارد که برای عموم ساکنین شهر آشنا می باشد اما متاسفانه عده اندکی یافت می شوند که با مفهوم و محتوای آن اشنایی کامل داشته باشند. این اصطلاح "حقوق شهروندی" می باشد. بر طبق اسناد و مدارک موجود، ایران پایه گذار اولین قوانین حقوق بشر که به منشور حقوق بشر کوروش کبیر، شهره است، می باشد. لکن بر طبق آمارهای جهانی موجود، شهروندان ایرانی از کمترین آگاهی نسبت به حقوق خود برخوردار هستند. این گونه به نظر می رسد که آگاهی نسبت به حقوق شهروندی امری ضروری بوده و باعث می شود جامعه از شهروندان فعال و آگاه در زمینه های مختلف بهره مند گردد و مشارکت شهروندی در کلیه عرصه ها افزایش یابد. حال این پرسش در ذهن متبادر می گردد که چه عواملی می تواند باعث آگاهی هرچه بیش تر شهروندان نسبت به حقوق خود شده و سطح این آگاهی به چه عواملی بستگی دارد؟ فرض این نوشتار بدین صورت است که راه های مختلفی جهت افزایش آگاهی شهروندان وجود داشته و در افراد مختلف سطح این آگاهی متفاوت می باشد. هدف این پژوهش بررسی این روش ها و عوامل آگاهی دهنده و عوامل مختلف سطح تفاوت این آگاهی در افراد مختلف می باشد. این پژوهش با بهره گیری از روش گردآوری اطلاعات بصورت اسنادی و روش پژوهش کیفی و استدلال استنتاجی به بررسی موضوعات فوق می پردازد. در انتها این نتیجه حاصل شد که میزان سطح آگاهی افراد به سن، جنس و تحصیلات و اراده افراد جهت آگاهی از حقوق خود ارتباط مستقیمی دارد.