مقایسه تمرکز، توجه و حافظه در شرایط استرس در افراد دارای اضطراب حالت بالا و افراد عادی

هدف پژوهش حاضر مقایسه توجه و تمرکز و حافظه کاری در شرایط استرس زا در افراد دارای اضطراب صفت بالا، اضطراب حالت بالا و افراد عادی در چارچوب نظریه کنترل اضطراب بود. روش تحقیق از نوع نیمه آزمایشی با گروه گواه و آزمایش و طرح پیش آزمون و پس آزمون بود. جامعه آماری را دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیراز در مقطع کارشناسی ارشد تشکیل دادند. نمونه پژوهش شامد 15 نفر افراد با اضطراب حالت بالا، 12 نفر با اضطراب صفت بالا و 15 نفر عادی بودند که با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه جای گرفتند. متغیر مستقل القاء استرس تجربی بود که در مورد دو گروه آزمایش اعمال گردید. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه اضطراب صفت – حالت اسپیلبرگر، آزمون ناهمخوانی رنگ ها (استروپ) و آزمون حافظه کاری وکسلر بود. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس و آزمون تعقیبی شفه تحلیل شدند. نتایج حاکی از تأثیر استرس بر کاهش عمرلرد هم آزمودنی هایی با اضطراب صفت بالا و هم اضطراب حالت بالا در میزان تمرکز و توجه در مقایسه با گروه گواه بود؛ اما این تفاوت در مورد عملکرد حافظه در پیش آزمون و پس آزمون نه در مورد افراد مضطرب ونه عادی مشاهده نشد. یافته ها در چارچوب نظریه کنترل اضطراب مورد بحث قرار گرفته اند.