سیستم برنامه ریزی منابع سازمانی در دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمانشاه

عصر حاضر، عصر اقتدار دانش و اطلاعات و پیشرفت تکنولوژی است. همزمان با این پیشرفت ها در اقتصاد جهانی در ساختار بازار و الگوهای اشتغال تغییراتی ایجاد شده است. شرکت ها و سازمان ها برای بقاء خود باید خود را با این تغییرات وفق دهند این موضوع باعث توجه بیشتر مدیریت به منابع مالی و غیر مالی سازمان از جمله منابع سازمانی شده است. کارآیی و اثر بخشی مدیریت هر سازمان به معنای توانایی مدیران آن سازمان در چگونگی تهیه، توسعه، تخصیص، نگهداری و به کارگیری منابع موجود می باشد و این امر نیازمند اطلاعات صحیح در مورد منابع سازمانی خواهد بود، منابع سازمانی یکی از با ارزشترین دارایی های سازمان محسوب می شود. پژوهش حاضر از نوع پژوهش های توصیفی پیمایشی است که در طی مراحل اجرای آن به دنبال توصیف روابط بین عوامل برنامه ریزی منابع سازمانی در دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمانشاه می باشد. ابتدا با تشریح مبانی نظری پژوهش و توصیف شرایط موجود با طرح پرسشنامه و توزیع آن اطلاعات لازم جمع آوری شده و سپس با استفاده از نرم افزارهای آماری مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرد. با توجه به اینکه هدف این پژوهش بررسی برنامه ریزی منابع سازمانی را با مورد مطالعه در دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمانشاه می باشد، بنابراین می توان این پژوهش را کاربردی به حساب آورد. یافته های پژوهش حاکی از آن است که آشنایی کافی مدیران از سیستم برنامه ریزی منابع سازمانی باعث پیاده سازی این سیستم شده است. شناخت کافی حسابداران از سیستم برنامه ریزی منابع سازمانی باعث پیاده سازی این سیستم شده است. ارائه آموزش کافی در مورد برنامه ریزی منابع سازمانی باعث پیاده سازی این سیستم شده است. بین آشنایی کافی مدیران و توانمندسازی کارکنان رابطه معناداری وجود دارد. بین آشنایی کافی مدیران و مشارکت جویی رابطه معناداری وجود دارد. بین شناخت کافی حسابداران و وظیفه شناسی رابطه معناداری وجود دارد. بین شناخت کافی حسابداران و خدمت محوری رابطه معناداری وجود دارد. بین ارائه آموزش کافی و بهبود عملکرد کارکنان رابطه معناداری وجود دارد. بین ارائه آموزش کافی و اولویت قرار دادن سرمایه انسانی نسبت به سرمایه مالی رابطه معناداری وجود دارد. نتایج نشان داد که برنامه ریزی منابع سازمانی تلفیقی از دو حوزه حسابداری و مدیریت منابع انسانی است. کاربرد روش ها و مفاهیم حسابداری و استفاده از فن و الگوی اندازه گیری میتواند تاثیرات عمیقی را بر نحوه اداره افراد سازمان داشته باشد و کارکنان را قادر به مشارکت موفق در پیشرفت اهداف سازمان سازد.