تحلیل اثر برنامه ریزی مسکن در شهرک های جدید بر بهره برداری زیرساخت شهری و مدیریت بحران (نمونه موردی: مسکن مهر مهرگان قزوین)

توسعه مسکن در هر نقطه ای مستلزم رعایت یک سری اصول مکانیابی می باشد که که رعایت این اصول در آینده می تواند بسیاری از مشکلات و بحران ها را حل نماید. یکی از این اصول تامین منابع آبی می باشد. تأسیسات شهری که بخشی از آن ها را زیرساخت های حیاتی و حساس کشور و سرمایه ملی شامل می شوند و بخش دیگر مراکز تولید، توزیع و ارائه خدمات شهری مانند مخزن و منبع آب شهر، تأسیسات برق شهر، مرکز مخابرات، تأسیسات گاز، اورژانس آتش نشانی و غیره ... از جمله فضاهای عمومی در سطح شهر و منطقه هستند، کمتر مورد پژوهش واقع شده اند. با توجه به افزایش شهرنشینی و افزایش جمعیت شهری لزوم بکارگیری مدیریت بحران را در عرصه های شهری روز به روز ناگزیر می نماید و باید با بکارگیری رویکردهای جدید و نظریه های علمی در رابطه با برنامه ریزی، سازماندهی، هدایت، پشتیبانی قبل از وقوع هر بحرانی با آمادگی به مقابله پرداخت و با استفاده از همین رویکردها میتوان میزان خسارت وارده را در مواقع بحران و حملات کاهش داد. نتایج نشان می دهد که مکانیابی شهرک مهرگان در مکانی بسیار نامناسب بوده و اصول مکانیابی بر اساس منابع ابی نبوده است و بحران ابی موجود در سطح منطقه در حال حاضر یکی از بزرگ ترین مشکل استان می باشد. عدم وجود منابع ابی، تراکم بیش از حد واحد های مسکونی، ارتفاع زیاد از سطح منابع ابی موجود و فشار بر تاسیسات، مدیریت نامناسب منابع ابی مشکلاتی هستند که این شهرک مسکونی را تهدید می کند.