تخمین و بهینه سازی نرخ خطا در سیستم های انتقال رادیو شناختی مشارکتی با ایده ی سنجش ناقص کانال

در این مقاله به مطالعه کارایی نرخ خطای سمبل مربوط به انتقالات رادیو شناختی در حضور تصمیمات شنود ناقص پرداخته می شود. بدین منظور دو روش انتقال، به نام اشتراک طیف مبتنی بر شنود (sensing-based spectrum sharing) و دسترسی طیف فرصت طلبانه (opportunistic spectrum access) در نظر گرفته می شود. در هر دو روش، کاربران ثانویه ابتدا شنود کانال را انجام می دهند، که البته ممکن است خطاهایی داشته باشد. در sss، بسته به تصمیمات شنود، آن ها سطح توان انتقال را تطبیق داده و با کاربران اولیه همزیست می شوند؛ اما در osa کاربران ثانویه تنها زمانی مجاز به انتقال هستند که کاربر فعالی پیدا نشود. در هر کدام از روش های انتقال توان سیگنالی انتقالی قابل تنظیم است. از این رو در این مقاله پس از فرموله کردن روابط با در نظر گرفتن شنود ناقص، یک تابع بر حسب توان های انتقالی برای نرخ خطا معرفی می شود که این تابع به کمک الگوریتم ژنتیک (ga) بهینه شده و مقادیر مناسب توان از آن استخراج می شود. نتایج نشان می دهند که روش پیشنهادی به خوبی توانسته خطای سمبل را به حداقل برساند.