مقایسه میزان تاب آوری در والدین کودکان عادی و والدین کودکان مبتلا به اوتیسم و بررسی اثربخشی آموزش فرزند پروری در بهبود تاب آوری

هدف از پژوهش مقایسه تاب آوری والدین کودکان عادی با والدین کودکان مبتلا به اوتیسم می باشد. در این پژوهش، آموزشی در رابطه با مهارت فرزندپروری بر روی والدین کودکان مبتلا به اوتیسم صورت گرفته است و به بررسی اثربخشی آموزش فرزندپروری بر روی تاب آوری والدین کودکان مبتلا به اوتیسم در شهر اصفهان پرداخته شد. جامعه آماری پژوهش شامل والدین کودکان عادی و کودکان مبتلا به اوتیسم در شهر اصفهان بودند که از بین آن ها 30 نفر والدین کودکان عادی و 30 نفر والدین کودکان مبتلا به اوتیسم با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. تمام شرکت کنندگان پرسشنامه مقیاس اندازه گیری تاب آوری خانواده را پرکردند. نتایج نشان داد که بین والدین کودکان عادی و والدین کودکان مبتلا به اوتیسم از نظر مولفه منابع مذهبی و اجتماعی تفاوت معنی داری مشاهده می شود.(p<0.05)  گروه آزمایش که شامل 30 نفر از والدین کودکان مبتلا به اوتیسم بود، به مدت 5 جلسه تحت آموزش مهارت های فرزند پروری قرار گرفتند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل tوابسته استفاده شد و نتایج نشان داد که آموزش مهارت های فرزندپروری، نمرات مولفه های ارتباط و حل مسئله، منابع مذهبی- اجتماعی، پذیرش مشکل و نمره کل تاب آوری را به صورت معنی داری افزایش داده است .(p<0.01) به طور کلی نتایج این پژوهش حاکی از آن بود که تاب آوری والدین کودکان مبتلا به اوتیسم کمتر از والدین کودکان عادی است و آموزش فرزندپروری یک روش مداخله-ای مناسب برای بهبود تاب آوری در والدین کودکان دارای اختلال اوتیسم می باشد.