بررسی تاثیر ساختار اقتصادی و شهرنشینی بر شدت مصرف انرژی در ایران

امروزه مساله تامین انرژی به عنوان یکی از مهم ترین مسایل تمامی جوامع تبدیل شده است. کاربرد انرژی در بخش های مختلف آن چنان افزایش یافته است که هرگونه چالشی در این حوزه خسارت جبران ناپذیری را به اقتصادی وارد کند. در این پژوهش به دنبال پاسخگویی به این پرسش بوده ایم، که نقش ساختار اقتصادی و شهرنشینی چگونه میزان شدت مصرف انرژی در اقتصاد ایران رادر طی سال های 1392-1360 را تحت تاثیرقرار داده است؟ اهمیت انرژی در ساختار و ثبات اقتصادی، سیاسی و اجتماعی کشور از یک سو و آگاهی از این نکته که منابع انرژی فسیلی در دسترس نسل کنونی پایان پذیر بوده، از سوی دیگر مبنای توجهات خاص و عمده در چند سال گذشته به امر انرژی بوده است. مقایسه شاخصهای انرژی ایران با دیگر کشورها نشان می دهد شدت مصرف انرژی در ایران بسیار بیشتر از متوسط جهانی بوده و الگوی مصرف انرژی باید اصلاح شود. در این تحقیق، ابتدا به مطالعه منابع مکتوب پرداخته شده و در مرحله بعدی با استفاده از نرم افزارهای مورد استفاده به تجزیه و تحلیل داده ها پرداخته شده است. بر اساس نتایج بدست آمده تولید ناخالص سرانه، قیمت انرژی و ساختار اقتصادی در بلندمدت باعث کاهش شدت مصرف انرژی به طور متوسط به میزان 0.44، 0.098 و 0.12 درصد در ایران می شود. اثر شهرنشینی در بلندمدت مثبت بوده و شدت مصرف انرژی را به طور متوسط 0.097 درصد افزایش می دهد. در نتایج کوتاه مدت، متغیرهای تولید ناخالص سرانه در وقفه اول و دوم، قیمت انرژی و ساختار اقتصادی، شدت مصرف انرژی را به ترتیب 0.33 و 0.26، 0.058 و 0.074 درصد کاهش می دهند.