بررسی اثر سطح پروتئین و لیزین جیره بر کمیت و کیفیت تولید مرغ های تخمگذار در سن 28 تا 42 هفتگی

جهت بررسی اثرات سطوح مختلف پروتئین خام و لیزین جیره بر شاخص های تولیدی تخم مرغ، 720 قطعه مرغ تخم گذار (hy-line w-36) با 15 تیمار غذایی تغذیه شدند. تیمارهای غذایی شامل سه سطح پروتئین (14، 15 و 16 درصد) و پنج سطح لیزین (0.71، 0.74، 0.77، 0.80 و 0.83 درصد) بودند که به روش فاکتوریل 5*3 و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی اعمال شدند. مرغ ها به مدت چهار دوره 28 روزه از سن 28 تا 44 هفتگی تغذیه شدند. هر سه قفس مجاور با 12 قطعه مرغ یک تکرار را تشکیل دادند و هر چهار تکرار مرغ با یک جیره تغذیه شدند. با افزایش سطح پروتئین جیره، تولید تخم مرغ از 86 به 87.8 درصد در کل دوره افزایش یافت (0.05(p<. وزن تخم مرغ، گرم تخم مرغ تولیدی روزانه، ضریب تبدیل غذا نیز تحت تاثیر سطح پروتئین جیره قرار گرفت (0.05(p<، در حالی که مصرف خوراک تغییر معنی داری نداشت. با افزایش سطح لیزین جبیره (از 0.71 به 0.83 درصد)، میزان خوراک مصرفی مرغ ها بطور معنی داری تغییر کرد (0.05(p<. تغییر سطح لیزین جیره تاثیر معنی داری بر تولید و وزن تخم مرغ، گرم تخم مرغ تولیدی روزانه، وزن مخصوص تخم مرغ، درصد تخم مرغ های شکسته و دو زرده، پوسته و اجزای داخلی تخم مرغ نداشت. به طور کلی به نظر می رسد که تغذیه مرغ های تخم گذار با جیره های حاوی 16 درصد پروتئین و 0.71 درصد لیزین در سنین 28 تا 44 هفتگی می تواند سبب عملکرد مطلوب مرغ ها شود.