پژوهشی بر نگارگری ایرانی در طراحی بسته بندی با رویکرد فرمالیستی

تصویر در بسته بندی علاوه بر ویژگی های زیباشناختی، دارای قابلیت های گسترده ای درشناساندن محصول است و تأثیرات انکارناپذیری در جلب نظر مخاطب و میزان فروش محصول دارد. تصویر می تواند بسته را به یک اثر هنری تبدیل نماید و با استفاده از هنرهای قومی و سنتی برای جذب مخاطب استفاده شود. هنر نگارگری ایرانی به عنوان یکی از هنرهای پُر مخاطب نیز از این دست هنرها است که کم تر در مقوله بسته بندی به آن پرداخته شده و تقریباً در هیچ یک از موارد صورت گرفته در بسته بندی تغییرات مدرن در آن صورت نگرفته است. در پژوهش های صورت گرفته در دیگر کشورها با تلایق هنرهای مدرن با سنتی سبکی نو برای جذب مخاطب ایجاد کرده اند. لذا این سؤال اساسی بی پاسخ مانده که چگونه می توان از نگارگری ایرانی در جامعه مدرن برای جذب مخاطب استفاده کرد این پژوهش، از نظر هدف کاربردی و بر اساس روش گردآوری داده تحلیلی-توصیفی است و با هدف استفاده از فرم های نگارگری ایرانی در طراحی بسته بندی به دنبال جذب مخاطب می باشد. به همین منظور ابتدا باید فرم های ایرانی را شناخته تا بتوان با رویکردی نو از آن استفاده کرد. به همین منظور در این پژوهش با استفاده از روش نقادى فرمالیست های که گرایش زیبایی شناسانه ی صوری داشتند و ویژگی بارز آن ها، در اهمیتی است که برای فرم قائل می شدند، به بررسی فرم در هنر نگارگری ایرانی و هم چنین فرم در بسته بنتدی پرداخته شده است؛ تا با تکیه بر اصول حاکم در نظریه فرمالیسم به بررسی چگونگی یافتن فرمی هماهنگ با بسته بندی به عنوان ظرف محصول در جهت جذب مخاطب پرداخته شود.