ارزیابی مصالح مبلمان شهری از جنبه ساخت و تأثیرات بصری، نمونه موردی (میدان نبوت تهران)

فضاهای شهری همگانی، در فضای میان بناها و ساختمان های کوچک و بزرگ اعم از مسکونی و تجاری و مختلط، و بناهای خدماتی و فرهنگی، نقش عنصر مکمل شهری را در زندگی شهری شهروندان در بیرون از محل سکونت و فعالیت کاری ایفا می کنند. این فضاها و اجزای آن، جریان حرکت، سکون، آرامش و فراغت و اضطراب را هم در شهر تنظیم می کنند و در واقع روح شهر هستند. کفسازی و مبلمان شهری که از مهم ترین عناصر بصری و ادراکی فضاهای شهری برای شهروندان هستند، مجموعه ی عناصری را تشکیل می دهند که ارتباط زنده و پویای بین شهروندان را در فضاهای شهری سازمان می دهند و رابطه ی بین آن ها نشانگر همانا جریان حیات و روح زنده یک شهر است. "هنر طراحان شهری در این عرصه تنها ارائه طرح های متفاوت و متعدد و متکثر برای این عناصر نیست، بلکه پیشاپیش درک صحیح و روشن تمامی این عناصر با فرهنگ و زیست بوم جماعات انسانی در منطقه شهری است که می باید این عناصر در آن جای گیرند". به این ترتیب جنس مصالحی که برای این دسته از عناصر شهری که همگانی ترین سیمای شهر را در رابطه ی زنده و پویا بین شهروندان می سازد و مانایی و ماندگاری آن در این فضاها را موجب می شوند، دارای بیش ترین اهمیت است. رویکرد پایه ای روش شناسی مقاله به طور عام نگرشی پدیدار شناختی را پی می گیرد که نتیجه محور است تا فرضیه محور. روش شناسی انجام کار، بدواً تعریف موضوع مقاله، دیدگاه ها و رویکرد نظری و عملی مرتبط با موضوع، بررسی و تشریح محدوده موضوع مقاله، تکیه بر مصداق های عینی و برداشت های میدانی گسترده در میدان نبوت تهران و نهایتاً دستاورد مطالعات است که مورد نتیجه گیری قرار می گیرد. در این پژوهش از روش طراحی مکان پرداز (place making method) به عنوان یکی از کاربردی ترین روش ها در حوزه طراحی شهری بهره گرفته شده است. نتایج حاصل از این پژوهش بر توجه طراحان به بهره گیری از مصالح بومی و همساز با اقلیم تاکید می شود طراحان باید در انتخاب نوع مصالح به این نکته توجه داشته باشند که مصالح میباید از چنان انطباقی با شرایط محیطی و اقلیمی و فرهنگی برخوردار باشد که موجب ناپایداری در شکل فضا و مکان به دلیل فرسودگی و عمر کوتاه یا ناسازگاری با اقلیم نشود.