جستاری بر سازه های رِسیپرُوکال و استفاده از نِکسُرید در آفرینش گنبدها بوسیله الگوهای اسلامی ایرانی

سازه های رسیپروکال از سازه هایی هستند که می توان سابقه ی استفاده از آن ها را در قرون معاصر، گذشته و حتی کهن یافت. سازه هایی که بسیار بومی و طبیعی هستند و توجه به ساختار آن ها می تواند فرم های متنوعی هم چون پل، سقف و گنبد را بسازد. امروزه استفاده انبوه و کلان از سقف های رسیپروکال در بسیاری از فضاها از جمله گنبد پاویون ها، نمایشگاه ها، سرپناه های موقت یا دائم و مواردی این چنینی، نشانگر آینده ی روشن استفاده از این سازه ها دارد. سازه های رسیپروکال یا قاب های رسیپروکال، شبکه های سازهای سه بعدی متکی بر هم هستند که عمدتاً به عنوان سازه سقف استفاده می شود. این سازه ها ویژگی ها، مزایا و معایب خاصی دارند ولی با وجود ویژگی های رفتاری مناسب، برای سازه های سقفی وسیع و گسترده ایده آل هستند و می توان با استفاده از الگوهایی، آن ها را زینت داد. استفاده از نقوش هندسی که در اغلب آثار هنر و معماری ایرانی اسلامی دیده می شوند، یکی از این الگوها هستند که در گنبدها نیز دیده می شوند. بکارگیری این خطوط در خلق گنبدهای نکسریدی رسیپروکال می تواند به طرح های جذاب و متنوعی منتهی شود، که هدف این پژوهش می باشد.