بررسی فرآیند و ابزارهای ادراکی در کشف فضای لایتناهی مساجد

آن چه تاکنون پیرامون مباحث معماری مطرح گردیده است بیش تر به جنبه ی کالبدی آن اشاره داشته است و کم تر به خصوصیات تاثیرگذار بر روح انسان از بُعدِ صوت در مساجد به عنوان اصلی ترین رکن شهرهای اسلامی پرداخته شده است. بررسی و تحلیل شیوه های بهره گیری از صوت در مساجد تاریخی ایران و شیوه های مدیریت بر صوت، شیوه های بهره گیری از انواع صوت در نقاط و فضاهای مختلف مساجد، امری است که کم تر بدان پرداخته و تحلیل گشته است. علم صوت بدلیل علمی بین رشته ای بودن، نیازمند بررسی های تحلیلی بوده که در مقاله ی پیش رو سعی گشته تا با ابعاد مختلف استفاده از صوت و انواع آن در فضای مسجد آشنا گشته و تاملی در ابعاد و روش های استفاده از آن صورت پذیرد تا با استفاده از شیوه ها و ابزارهای معماران گذشته بتوان شناختی نسبت به آفرینش فضای روح بخش مساجد حاصل گردد. مباحث مرتبط با صوت از آن نظر در مساجد مهم جلوه می نماید که یکی از ابزارهای مهم ادراک انسان قوه ی سامعه (شنوایی) بوده و بهره گیری صحیح از آن می تواند انسان را در ادراک فضای عرفانی مسجد یاری نماید و انسان را در بهره گیری از تمام قابلیت های خویش جهت ارتباط با عالم دیگر یاری رساند.