دگرگونی ساختار کالبدی در شهر های ایران دوره مدرن و تحول حوزه عمومی

حوزه عمومی به معنای هر آن چیزی است که متعلق به عموم مردم است و قابلیت دسترسی همگانی دارد. در شهرهای ایرانی اسلامی شکل گیری حوزه عمومی، معطوف به مولفه های کالبدی و اجتماعی اقتصادی و هم چنین متغیر پرقدرت مذهب و ایدئولوژی اسلامی بوده است. اما در سال های بعد از تحولات گسترده ناشی از موج دوم مدرنیته ایران، فضاهای کالبدی و جمعی شهر ایرانی اسلامی دچار بازساخت همسان سازی ناشی از گسترش جغرافیایی مدرنیسم بین الملل شده است. در این دوره فضای عمومی از رهگذر هندسی شدن طراحی فرم مکانی به صورت عقلانی و لامکانی درآمده است. هم فرم کالبدی و هم فرایندهای اجتماعی اقتصادی و فرهنگی با یکدیگر منطبق هستند و به عبارتی روح و کالبد بر هم سازگار می باشند اما عامل آشفتگی این سیستم در دوره های بعد از مدرنیته دوم در ایران در سال های بعد از دهه 1340 و 1350 اتفاق می افتد.