بررسی کاربرد کاوش های مقاومت ویژه در مدل سازی ساختارهای زیرسطحی و بهینه سازی حفاری های ژئوتکنیکی

کاوش های مقاومت ویژه برای افزایش کارایی اکتشافات زیرسطحی بر اساس مطالعات ژئوتکنیکی مورد استفاده قرار می گیرند. مهم ترین و موثرترین کاربرد روش مقاومت ویژه در مطالعات هیدروژئولوژیکی است که قادر به تعیین اطلاعات مهمی در رابطه با ساختارهای زمین شناسی و منابع آب زیرزمینی، با هزینه های بسیار کمی در مقایسه با برنامه های حفاری می باشد. بنابراین روش های ژئوفیزیکی برای بهینه سازی عملیات حفاری و گاهی حتی برای حذف آن، مورد استفاده قرار می گیرند. روش های الکتریکی با آشکارسازی اثرهای سطحی حاصل از عبور جریان الکتریکی در داخل زمین سر و کار دارند. سپس به کمک نتایج ژئوفیزیکی می توان محل حفر حداقل گمانه اکتشافی مورد نیاز جهت انجام آزمایش های ضروری سفره آب و کنترل تفسیرهای ژئوفیزیکی را مشخص نمود. با تلفیق و تفسیر داده های سطحی و زیرسطحی و اطلاعات دیگر مانند لاگ های زمین شناسی مربوط به گمانه های اکتشافی؛ ضخامت آبرفت و عمق دقیق پی سنگ، موقعیت گسل ها و مناطق خرد شده، وضعیت تراز سطح ایستابی، وضعیت و جنس توده سنگ ها در زیر مسیر آبرفتی مورد مطالعه؛ تعیین می گردد. می توان نتایج حاصل از این مطالعات به صورت مقاطع یا نقشه های هم مقاومت و رده بندی مقادیر مقاومت ویژه حقیقی لایه ها طی جدولی ارائه و با داده های ژئوتکنیکی حاصل از گمانه های حفاری مقایسه کرد. در این پژوهش، مبانی تئوری کاوش های مقاومت یژه و کاربرد آن در شناسایی ساختارهای پیچیده زمین شناسی و مسائل مهندسی بررسی گردیده است.