نقش حیات و آرامش در طراحی مرکز توانبخشی برای بیماران خاص (معلولان)

در طول تاریخ بشری، معلولان همواره به عنوان مهجورترین اقشار جامعه پنداشته شده اند. برچسب هایی هم چون مجنون، بیمار، ناتوان، ناقص الخلقه و استثنایی القابی بوده است که در طول زمان و همراه با پیشرفت فرهنگ و علوم در جوامع، تحول یافته و به این گروه گفته شده است. اهداف اصلی برنامه ریزی یک زندگی مناسب (سلامت، آسایش و آرامش و زیبایی) برای معلولان و سالم جهت رفاه آنان می باشد. یکی از مولفه های اصلی در سرزندگی و حیات در فضاهای عمومی شهر مثل مرکز توانبخشی که افزایش امنیت فضا از نظر فیزیکی و روانی است. چرا که نبود امنیت در فضاهای عمومی شهر به افزایش رفتارهای ناهنجار کمک می نماید مقاله حاضر بر آن است تا ضمن اشاره ای مختصر به موضوع حیات و آرامش در معلولان در هم چنین مکانی، ضرورت ها و نتیجه مربوط به این مکان را مورد بررسی قرار دهد. کارشناسان مسایل علوم رفتاری بر این باورند که ایجاد فضایی آرام و دور از احساسات توام با یاس و ناامیدی می تواند آرامش روان معلولان را سبب شود. اما چالش اصلی این است که چگونه می توان چنین فضایی جهت آرامش و آسایش جسمی و روحی معلولان را فراهم کرد؟ در نتیجه می تواند ضمن بهبود کیفیت زندگی شهری برای معلولان، نقش مهمی در افزایش سرزندگی فضاهای شهری و ارتقای حیات و زندگی و آرامش در این مرکز توانبخشی را نیز به همراه داشته باشد.