تاثیر ضمیر ناخودآگاه بر القای حس مکان

انسان ها در به وجود آوردن ساختمان های خود به طور مستقیم و یا غیرمستقیم از آموخته هایی که در دوران حیات خود فرا گرفته اند، در ساخت بنا استفاده می کنند. تاثیراتی که علاوه بر جنبه های تزیینی، می تواند نمایانگر طرز فکر و بینش افراد نسبت به زندگی باشد؛ به گونه ای که می توان گفت ضمیر ناخودآگاه انسان می تواند در خلق مکان موثر باشد. مکان ها، مراکز اصلی تجربه بلافصل از جهان هستند. معنای مکان، از جمله مفاهیمی است که امروزه به طور گسترده ای برای مقابله با از دست رفتن مکان مورد توجه قرار گرفته است از سوی دیگر، شهرها، روستاها و مجموعه های زیستی، سرشار از خاطراتی است که در ذهن ساکنان، جایگاهی همیشه ماندنی دارند. خاطراتی که گاه فردیاند و از جایگاه مهمی در بیوگرافی فرد برخوردارند و گاه، جمعی و در میان همه شهروندان و اعضای جامعه، مشترک هستند که گاه این خاطرات از ناخودآگاه فرد منبعث می گردد. بر این اساس، هدف از این تحقیق، بررسی تاثیر ضمیر ناخودآگاه انسان بر القای حس مکان از دیدگاه اندیشمندان این حوزه می اشد که در آخر منجر به مدلی در تشکیل مکان می گردد. پژوهش حاضر درصدد پاسخگویی به این سؤال است که آیا امری روانی به نام ناخودآگاه وجود دارد و این فرض چگونه در شکل گیری حس مکان به طور مستقیم یا غیر مستقیم تاثیر می گذارد؟ در این مقاله به روش تفسیری-تحلیلی در ابتدا تفکرات افرادی مانند فروید و یونگ که در زمینه ضمیر ناخودآگاه مطالعاتی داشته اند، مبنای این نوشتار بوده و سپس تفکرات فلسفی و بعد معمارانه حس مکان را از دیدگاه اندیشمندان این حوزه، مورد پژوهش قرار گرفته است.