تجلی عشق

حس کمال جویی، حس زیبا پرستی، عشق، محبت و حس جاودانگی ریشه در فطرت آدمی دارد. میل به جاودانگی با صورت های هنری و اشکال زیبا درون مدفن انسان ها نیز راه می یابد و با زندگی پس از مرگ آن ها نیز پیوند می خورد. بنابراین عشق کیفیت حیات هستی است. نیروی عشق نیرویی است جاودانه و غیرقابل انکار، نیرویی است شگرف و بی پایان، که در صورت سیر نزولی و میل به متناهی قادر است جشر را تا مرتبه حیوانی و یا در صورت سیر صعودی، انسان را تا کمال الهی سوق دهد. عشق کیفیت حیات هستی است. اگر مفهوم گسترده عشق را درک کنیم باید بتوان گفت آن شور و هیجانی است که هر پدیده را در هستی رو به کمال می برد، و آن تلاشی که برای اعتلا و رسیدن به اوج هر ک یفیت در عوامل طبیعی موجود است سببی جز عشق ندارد. لذا میل به کمال و پاکیزگی، با قدرت پرشکوه عشق خواهد بود و بر همین اساس، آدمی رسد به جایی که به جز خدا نبیند. این پژوهش با روش توصیفی تدوین گردیده است.