نقش پیش بینی کننده بخشودگی در شادکامی و سازگاری اجتماعی دانشجویان دانشگاه سیستان و بلوچستان

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف نقش پیش بینی کننده بخشودگی در شادکامی و سازگاری اجتماعی دانشجویان دانشگاه سیستان و بلوچستان انجام شد.

روش: روش این پژوهش توصیفی- همبستگی بود، جامعه آماری کلیه دانشجویان مشغول به تحصیل دانشگاه سیستان و بلوچستان مقطع کارشناسی در سال تحصیلی 1394-1393 که تعداد 300 نفر به روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی انتخاب شدند و به پرسشنامه های بخشودگی هارتلند، پرسشنامه شادکامی آکسفورد و پرسشنامه سازگاری اجتماعی کالیفرنیا پاسخ دادند. تجزیه و تحلیل داده ها این پژوهش با استفاده از آمار توصیفی، همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام انجام شد.

یافته ها: نتایج حاصل از همبستگی پیرسون نشان داد که بین بخشودگی، شادکامی و سازگاری اجتماعی رابطه مثبت معنیداری وجود داشت (p<0001). نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که بخشودگی نقش پیش بینی کننده ای در شادکامی داشت و سه زیر مقیاس آن بخشش خود، بخشش دیگران و بخشش موقعیتهای کنترل ناپذیر به میزان 0.15 در صد واریانس را برای شادکامی پیش بینی میکند. همچنین بخشودگی نقش پیش بینی کننده در سازگاری اجتماعی دارد و دو زیر مقیاس آن بخشش خود و بخشش دیگران به میزان 0.12 درصد واریانس برای سازگاری اجتماعی پیش بینی میکند.

نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده بخشودگی در شادکامی و سازگاری اجتماعی نقش پیش بینی کننده ای دارد و از آنجایی که بخشودگی پیش بینی کننده مناسبی برای شادکامی و سازگاری اجتماعی است، توجه به آنها در برنامه ریزیهای باعث ارتقاء بهداشت روانی دانشجویان میگردد.