تاثیر نور در ادراک فضاهای داخلی در بناهای سنتی ایران

تاثیر نور در ادراک فضاهای داخلی در بناهای سنتی ایران

معمار ایرانی برای پیوند زدن هنرش به عالم ملکوت از غیر مادی ترین عنصر (نور) در طراحی استفاده نموده است، تا به هنرش جنبه مقدس داده و نشان دهد هم قالب و هم محتوای اثرش از یک سرچشمه نشأت گرفته است؛ در واقع نور و فضای ایرانی هر دو هویت و وجودی عرفانی و معنوی دارند، از یک سو معماری ایرانی، معماری حقیقت جوست و از سوی دیگر نور نشانی از حرکت به سمت حقیقت است. در این مقاله سعی شده است، تاثیر ادراک نور در معماری سنتی ایران و هویت فضا با ساختار ایرانی بررسی گردد و با استفاده از روش توصیفی و گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای به این سوال که رابطه نور و معماری ایرانی در شناخت هویت یکدیگر چیست، پاسخ داده شود؛ در این زمینه عناصر تزیینی معماری سنتی ایران در دو دسته نورگیر و کنترل کننده نور، معرفی، تقسیم بندی و مورد برررسی قرار گرفته است و تاثیر نور در ادراک سلسله مراتب فضا های سنتی ایران در دو بخش فضا های مذهبی و غیر مذهبی مورد ارزیابی قرار می گیرد. با جمع بندی مطالب این نتیجه گیری حاصل می شود که معمار ایرانی در فضای ایرانی از نور به عنوان موجودیتی دوگانه که یک بعد آن کالبدی و بعد دیگر آن معنایی است هنرمندانه استفاده کرده؛ در واقع نه تنها نور باعث ارتقاء شخصیت یک مکان، بلکه معماری ایرانی هم موجب هویت نور شده است، که در انتها به بعد اصلی یعنی وحدت، معنوبت و عرفان می رسد و بخشی از نیاز روح افراد را در ارتباط با آن بنا ارضا کند و از مفهوم موجود در این موضوع در هدایت هر چه مناسب تر فضای ایرانی امروزه در توازن و هماهنگی، ارتقا کیفیت زندگی و آرامش روح انسان بهره برد.