جایگاه حیات زیر سطحی و تاثیر آن بر تعاملات اجتماعی در فضاهای شهری

جایگاه حیات زیر سطحی و تاثیر آن بر تعاملات اجتماعی در فضاهای شهری

فضاهای شهری آندسته از فضاهای باز شهری هستند که مکان تعاملات اجتماعی جوامع به حساب می آیند. امروزه کمیت و کیفیت فضاهای شهری به یکی از مهم ترین معیارهای توسعه ی قابلیت زندگی در شهرها بدل گردیده است. در واقع فضای شهری مرکز فعالیت های اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی شهرها بوده است. هویت فضاهای شهری به واسطه وجود انسان و تعاملات اجتماعی انسان است که معنا پیدا می کند و هویت می گیرد و فعال نمودن این فضاها برای جذب اقشار مختلف جامعه موجب همبستگی، پیوند اجتماعی هم چنین ایجاد مکانی برای تولید و تکثیر فرهنگ می گردد. در طول دهه های اخیر کمبود فضاهای شهری در بسیاری از کلان شهرها موجب استفاده از فضاهای زیر زمین شده است. استفاده از این فضاها، تنگناها و محدودیت هایی هماره دارد که می توان با رعایت اصول، این ضعف ها را کنترل و بهینه کرد. با توجه به افزایش جمعیت سال های اخیر استفاده از فضاهای زیرزمینی در اطراف مکان های تفریحی توریستی نیز مورد توجه قرار گرفته است. طرح توسعه حیات شهری در ترازهای زیر سطحی شهرهای بزرگ با هدف بهبود کمی و کیفی فضای شهری می باشد، و در این مقاله سعی شده است با مطالعه و بررسی متون مقالات و کتاب های دانشگاهی و در واقع روش تحقیق توصیفی- تحلیلی به بررسی اقدامات اجرایی این نوع توسعه در جهان، و بیان راه حل های مطرح، جهت بهبود فضاهای شهری بعنوان یک قابلیت برای گسترش کمی و کیفی فضای شهری پرداخته شود.